تاثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی بر نقص حافظه ناشی از مورفین در موش صحرایی نر: یک مطالعه تجربی

چکیده زمینه و هدف: مطالعات متعدد نشان می­دهد که مورفین سبب اختلال در اعمال شناختی می­گردد. از طرفی، هورمون گرلین علاوه بر تغذیه، بر فرآیند حافظه و یادگیری نیز اثرگذار است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر تزریق گرلین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی (VTA) بر فراموشی ناشی از مورفین در موش صحرایی نر بود.  مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر، ۱۰۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (۲۵۰-۲۲۰ گرم) به­طور تصادفی به ۱۳ گروه­ ۸ تایی شامل سالین، گروه­های دریافت کننده مورفین (۵/۷-۵/۰ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) و گروه­های دریافت کننده گرلین (۳-۰ نانومول بر میکرولیتر) همراه با دریافت مورفین (۵/۷ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) یا سالین تقسیم شدند. سنجش حافظه در دستگاه یادگیری اجتنابی غیرفعال انجام گرفت. در کلیه گروهها بلافاصله پس از آموزش، تزریق سالین یا گرلین به درون ناحیه VTA انجام گرفت. پس از ۵ دقیقه، سالین و یا مورفین بهصورت زیرجلدی تزریق شد. ۲۴ ساعت بعد آزمون حافظه انجام شد. داده­ها با استفاده از آنالیز واریانس (یک­طرفه و دو طرفه) و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد تزریق مورفین به صورت پس از آموزش، مدت زمان ورود به ناحیه تاریک را در مقایسه با گروه کنترل به­طور معنیداری کاهش می­دهد (۰۰۱/۰p<). هم چنین تزریق گرلین به داخل ناحیه VTA فراموشی ناشی از مورفین (۵/۷ میلی­گرم بر کیلوگرم وزن بدن) را کاهش داد (۰۰۱/۰p<). تزریق گرلین به همراه سالین تاثیر معنیداری بر بهخاطرآوری حافظه نداشت (۰۵/۰گرلین به درون ناحیه VTA از بروز اثر تخریبی مورفین بر حافظه اجتنابی جلوگیری میکند. واژههای کلیدی: گرلین، یادگیری اجتنابی غیر فعال، موش صحرایی نر، مورفین، ناحیه تگمنتوم شکمی

کلیدواژه ها:

Ghrelin ، Inhibitory avoidance learning ، Male rat ، Morphine ، Ventral tegmentum area ، گرلین ، یادگیری اجتنابی غیر فعال ، موش صحرایی نر ، مورفین ، ناحیه تگمنتوم شکمی