مقایسه اثربخشی حداقل و حداکثر دوز پنتوپرازول در درمان بیماران دچار زخم معده هموراژیک مراجعه کننده به بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۵: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

چکیده زمینه و هدف: مهارکننده های پمپ پروتون نقش مهمی در پایدار کردن لخته ایجاد شده ناشی از خون­ریزی گوارشی فوقانی دارند. لذا این مطالعه با هدف تعیین و مقایسه اثربخشی حداقل و حداکثر دوز پنتوپرازول در درمان بیماران دچار زخم پپتیک هموراژیک، مراجعه کننده به بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال ۹۶-۱۳۹۵ در بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان بر روی ۱۰۴ بیمار مبتلا به خون­ریزی گوارشی فوقانی انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند: به گروه A، دوز بالای پنتوپرازول (۸۰ میلی گرم) و به گروه B، دوز پایین (۴۰ میلی گرم) تجویز شد. جهت همسان­سازی جنسیت و سن در دو گروه مقایسه شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون t مستقل، آزمون مجذور کای و یا آزمون دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن بیماران در گروهA ، ۷۹/۲۲±۹۶/۵۲ سال و در گروه B، ۱۸/۲۳±۵۱/۵۲ سال بود (۹۲۱/۰=P). تفاوت معنی­داری بین جنس در دو گروه مذکور مشاهده نگردید (۸۲۳/۰=P). دوز پنتوپرازول، با میزان مرگ ومیر، خون­ریزی مجدد، روزهای بستری، افت هموگلوبین، نیاز به جراحی ارتباط معنی­داری نداشت )۰۵/۰<.(P نتیجه گیری: در این مطالعه، اثر بخشی دوز بالای پنتوپرازول در مقایسه با دوز پایین آن در پیامدهای بالینی شامل میزان مرگ­ومیر، نیاز به عمل جراحی، خون­ریزی مجدد، تعداد روزهای بستری و میزان افت هموگلوبین در هر دو گروه بیماران تفاوتی ندارد. لذا، جهت سلامتی بیماران در دوز دریافتی بهینه، بررسی­های بالینی با حجم نمونه بیش تر توصیه می­شود. واژه های کلیدی: پنتوپرازول، زخم معده هموراژیک، خون­ریزی گوارشی فوقانی، زخم پپتیک

کلیدواژه ها:

Pantoprazole ، Hemorrhagic gastric ulcer ، Upper gastrointestinal bleeding ، Peptic ulcer   ، پنتوپرازول ، زخم معده هموراژیک ، خون­ریزی گوارشی فوقانی ، زخم پپتیک