بررسی و تحلیل نقش دلاله در داستان زال و رودابه از شاهنامه فردوسی با رویکرد به مولفه های مددکاری فردی

در متون حماسی، دلاله یا میانجی زنی است که شخصیت­ های اصلی را در برابر مشکلات راهنمایی می ­کند و موجب رشد و تعالی آن­ها در ابعاد جسمانی و روانی می ­شود. در دنیای امروز، این نقش برای مددکاران در زندگی روزمره تعریف شده است. وجه اصلی شباهت دلاله و مددکار، یاری­رسانی به افراد نیازمند است. در این تحقیق که با استفاده از منابع کتابخانه ­ای و روش توصیفی- تحلیلی پرداخته شده، نقش دلاله در داستان زال و رودابه از شاهنامه فردوسی، با رویکرد به شخصیت سیندخت و مبانی نظری مددکاری فردی کاویده شده است. نتایج تحقیق نشان می­ دهد که اصلی­ترین رسالت سیندخت در داستان، تضمین پیوند میان زال و رودابه و فراهم­آوردن بسترهای لازم برای زاده شدن رستم و جهت ­دهی به مسیر حماسه است. همچنین، او با شخصیت ­شناسی دقیق و آسیب­ شناسی مشکل و بحران پیش ­آمده، مانع از شکل­ گیری نبردی خونین میان ایرانیان و حکومت کابل شده است. در این داستان، بازخوانی خویشکاری­ های سیندخت، مبین حضور چشم­گیر زنان در عرصه­ های سیاسی- اجتماعی (نقش فراجنسیتی و ورای هنجارهای موجود) و نیز، نقش ­آفرینی در مسائل عاشقانه (نقش سنتی) است. سیندخت نماینده زنی پویا و تاثیرگذار در بهبود مناسبات بینا­فردی و اجتماعی است. افزون بر سیندخت، زن نامه­رسان هم در آغاز داستان، زال و رودابه را به هم نزدیک کرده و دل آن­ها را به هم پیوند زده است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، زال و رودابه ، مددکاری فردی ، دلاله ، میانجی گری ، سیندخت