جواد ثوابی طرقی - گروه حقوق، دانشجوی دکتری عمومی واحد دامغان دانشگاه آزاد اسلامی _دامغان
فخرالدین ابوئیه - عضو هیات علمی دانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد دامغان
احمدرضا بهنیافر - گروه معارف اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد دامغان،دامغان، ایران
علی پور قصاب امیری - استاد یار گروه حقوق بین الملل واحد دامغان دانشگاه آزاد اسلامی _دامغان

قرآن کریم ضمن بیان برخی قصص و طرح برخی مباحث، شیوه هایی را برای تعزیر مجرمان بیان کرده است که در فقه شیعه به ندرت از آن استفاده شده است. کیفیت انعکاس این موضوع در قرآن و اینکه آیا در کتاب آسمانی به این موضوع پرداخته شده یا نه و اینکه آیات الاحکام تعزیری تا چه میزان بر فتاوای فقهی تاثیر گذاشته، از جمله موضوعات مهم و قابل پژوهش است. مشتقات «تعزیر» در سه آیه قرآن به معنای «تعظیم و نصرت» بکار رفته است، اما تعزیر در معنای مشهور خود یعنی «تادیب و ضرب» استعمال نشده و به همین خاطر بسیاری از فقها در بحث تعزیرات به آیات قرآن استناده نکرده اند؛ حال آنکه مفهوم و محتوای شماری از آیات قرآن گویای آن است که انجام برخی اعمال و رفتارها چه در شرایع قبلی و چه در اسلام دارای مجازات و تعزیر بوده قرآن به بیان آن پرداخته و احکامی چون «نفی بلد»، «افشای نام»، «تحت فشار روحی قرار دادن» و « منزوی کردن» در مورد مجرمان صادر شده است. در این تحقیق ضمن بیان این آیات و تفسیر و تحلیل آن، به بیان سیر تاریخی انعکاس این احکام در منابع فقهی شیعه پرداخته می شود.

قرآن, شیوه های تعزیری, تعزیر, احکام فقه