بررسی کارایی حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول های آبی با استفاده از جاذب نانورس و مطالعه پارامترهای موثر، مدلهای سینتیک و ایزوترم جذب

آلاینده­های دارویی یکی از معضلات مهم محیط­زیستی محسوب می­شوند که باید قبل از اینکه وارد محیط­زیست شوند، محیط­های آبی از این آلاینده­ها عاری شوند. روش­های مختلفی برای حذف و تخریب این نوع آلاینده­ها وجود دارد. روش جذب سطحی، درصورتی که جاذب مورداستفاده، گران­قیمت نباشد، ازنظر عملیاتی آسان و ازنظر اقتصادی مقرون به صرفه است. هدف از مطالعه­­­ی حاضر، بهینه­سازی فرآیند حذف داروی آنتی­بیوتیک تتراسایکلین از محلول­های آبی به­وسیله جاذب نانورس و بررسی سینتیک و ایزوترم­های جذب است. در این پژوهش، پس از آماده ­سازی فیزیکی نانورس و انجام آزمون­های شناسایی نانورس همچون FTIR، XRD و SEM، بهینه­سازی پارامترهای موثر بر جذب به­وسیله نرم­افزار Design Expert انجام گرفت. اثر پارامترهای pH، غلظت اولیه و مقدار جاذب بررسی انجام شد. مقادیر بهینه پارامترهای pH برابر با ۵/۹، مقدار جاذب برابر با g/l ۲/۱ و غلظت اولیه جاذب نیز برابر با mg/l ۱۵/۲۱ در دمای °C ۲۵، مدت زمان جذب min ۳۰ و سرعت همزن rpm ۱۰۰۰ به­دست آمد. بررسی مدل­های سینتیکی و ایزوترم­های تعادلی نشان داد که سینتیک جذب از مدل شبه درجه دوم (۹۹۹/۰ = R۲) و ایزوترم جذب از مدل ایزوترم لانگمویر پیروی می­کند. در شرایط بهینه، نانورس به عنوان جاذبی کم­هزینه و سازگاربا محیط زیست، در جذب تتراسایکلین از محیط­ های آبی، توانایی مطلوبی می­تواند داشته باشد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، تتراسایکلین ، جذب سطحی ، طراحی آزمایش ، نانورس