طبقه بندی حساسیت فیزیکی کرانه های ساحلی استان سیستان و بلوچستان بر اساس شاخص حساسیت محیط زیستی (ESI)

در این مطالعه حساسیت فیزیکی ناحیه کرانه استان سیستان و بلوچستان بر مبنای شاخص حساسیت ESI مورد بررسی قرار گرفت. به-این منظور، شناسایی اولیه نوع ساحل با استفاده از نقشه های زمین شناسی؛ تعیین مناطق تالابی، پهنه های مانگرو و بنادر و سازه های انسان ساخت نیز با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنتینل ۲ انجام شد. سپس با استفاده از اطلاعات مربوط به انرژی موج منطقه و شیب، نقشه طبقه بندی ناحیه کرانه با استفاده از کدهای نقشه سازی ESI تهیه شد. نتایج به دست آمده نشان داد ۱۰ رتبه از رتبه های ده گانه اصلی و ۱۵ رتبه فرعی از کدهای ارائه شده NOAA در محدوده مطالعه وجود دارد. واحد ۹A و ۳A به ترتیب با ۸/۱۷۷ و ۴/۱۷۷کیلومتر و واحد ۷ با حدود ۲/۰ کیلومتر به ترتیب بیشترین و کمترین طول کرانه را در برمی گیرند. پهنه بندی حساسیت فیزیکی ناحیه کرانه در پنج طبقه حساسیت خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد نیز نشان داد طبقه حساسیت خیلی زیاد با مساحت ۴۷۶۸ و طبقه حساسیت متوسط با مساحت حدود ۲۱۷ هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین سطح محدوده مطالعه را شامل می شود. خورهای تنگ باز، گالک، تنگ، گیتو، کرکو، گواتر و باهو و همچنین مناطق دارای پوشش مانگرو از مناطق دارای حساسیت خیلی زیاد هستند. با توجه به اهمیت ساختارهای فیزیکی ناحیه کرانه در سلامت و بقای اکوسیستم ها و زیستمندان منطقه، شناخت حساسیت-های فیزیکی در کنار ارزیابی حساسیت سایر منابع بیوفیزیکی، نقش مهمی در تعیین حساسیت و آسیب پذیری های محیط زیستی منطقه ساحلی این استان داشته و می تواند در مدیریت محیط زیست و مطالعات طرح یکپارچه مناطق ساحلی استان کاربرد داشته باشد.

کلیدواژه ها:

شاخص حساسیت زیست محیطی ، ناحیه کرانه ، مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ، استان سیستان و بلوچستان