بررسی ارتباط بین الگو های روابط موضوعی و علائم جسمانی سازی با میانجی گری ناگویی هیجانی( مدلی بر اساس دیدگاه Bion): یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: یکی از مشکلات شایع در جمعیت عمومی، علائم جسمانی سازی است؛ بنابراین شناسایی عواملی که در ایجاد این علائم نقش دارند، در پیش گیری از بروز آن ها موثر خواهد بود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین الگوهای روابط موضوعی و علائم جسمانی سازی با میانجی گری ناگویی هیجانی انجام شد. مواد و روش ها: روش این پژوهش توصیفی از نوع مدل یابی بود. به این منظور ۲۹۵ نفر از افراد ساکن سمنان در بازه سنی ۱۸ تا ۶۰ سال در بهمن و اسفند ۱۳۹۹ با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و از طریق پیمایش اینترنتی به پرسش نامه های روابط موضوعی Bell، علائم جسمانی سازی (PHQ-۱۵) و ناگویی هیجانی Toronto پاسخ دادند. داده ها با آزمون همبستگی Pearson و مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که این مدل از برازش خوبی برخوردار است و بین الگوهای روابط موضوعی با علائم جسمانی سازی (۶۰۱/۳=T، ۵۳۸/۰=β) و ناگویی هیجانی (۷۵۶/۱۱=T، ۸۰۰/۰=β) رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (۰۵/۰>p)، اما بین علائم جسمانی سازی و ناگویی هیجانی رابطه معناداری مشاهده نشد (۸۱۶/۰=T، ۱۱۰/۰=β) و در نتیجه نقش میانجی ناگویی هیجانی در تحلیل داده ها معنی دار واقع نشد (۰۵/۰روابط موضوعی در افراد می توان تا حدی احتمال ابتلاء به علائم جسمانی سازی و ناگویی هیجانی را پیش بینی کرد. لذا پیشنهاد می شود که درمان گران بالینی در برقراری ارتباط با افراد مبتلا به علائم جسمانی سازی، الگوهای روابط موضوعی آن ها را مورد توجه قرار دهند. واژه های کلیدی: روابط موضوعی، جسمانی سازی، ناگویی هیجانی، سمنان

کلیدواژه ها:

Object relations ، Somatization ، Alexithymia ، Semnan ، روابط موضوعی ، جسمانی سازی ، ناگویی هیجانی ، سمنان ​​​​​​​