تاثیر الگوی ریچموند بر آرامسازی بیماران بستری در بخش ICU

مقدمه و هدف: الگوی ریجموند یک مقیاس تحریک پذیری و آرام بخشی مورد تایید در بخش مراقبت های ویژه می باشد.پزشکان، محققان زیادی استفاده از این الگو را برای مراقبت های بیماران بستری در بخش ICU تایید نمودند. مقیاس ریچموندبراساس ویژگی و شرایط بیماران را طبقه بندی و پیش آگاهی و خطرات را نشان می دهد. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثربخشیالگوی ریچموند بر آرامسازی بیماران بستری در بخش ICU انجام شد.مواد و روش ها : این این مطالعه با رویکرد مرور دامنه ای Scoping Review براساس مقالات منتشر شده در پایگاه اطلاعاتیداخلی (magiran / irandoc / barcat /SID) وپایگاه های لاتین (Pubmed / Google scholar / scopus /ScienceDirect/ProQuest) به دست آمد. کلید واژه این پژوهش الگوی آرامسازی، بی قراری، ریچموند، تهویه مکانیکی،جداسازی، اضطراب بی قراری، بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بود. مقالات بین سال های ۲۰۰۰ - ۲۰۲۱ مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها : استفاده ا ز پروتکل ها و سیستم ها ی نمره دهی آرام بخشی موجب کاهش مد ت زمان تهویه مکانیکی و کاهش مد تزمان بستری می گردد. الگوی ریچموند نقش مهمی در کاهش بی قرار ی و کاهش مصرف داروهای آرام بخش و کاهش مدت زما نبستری بیمار در ICU و کاهش نیاز به دستگاه تهویه مکانیکی می و ناراحتی های ناشی از دستگاه تهویه را دارد. این الگو موجبکاهش اضطراب، کاهش آشفتگی و آرامسازی در بیماران می گردد. بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج استفاده از دستورالعمل های استاندارد براساس معیارهای آرامسازی نقش مهمی در کیفیت مراقبتهای پرستاری ، افزایش رضایتمندی بیماران، کاهش مدت زمان بستری، کاهش هزینه های بستری و کاهش عوارض بستری دارد.به نظر می رسد استفاده از ابزار سنجش آرامسازی ریچموند موجب کاهش مدت زمان وابستگی به دستگاه تهویه مکانیکی، کاهشتغییرات فیزیولوژیک در بیماران تحت مراقبت با دستگاه تهویه مکانیکی می گردد .

کلیدواژه ها:

الگوی ریچموند ، آرامسازی ، بیماران ، icu