عوامل موثر بر توان خودمراقبتی بیماران بعد از ترخیص از بخش های مراقبت ویژه: یک مطالعه مروری

مقدمه و هدف: مشارکت بیمار در خودمراقبتی، یکی از مهمترین برنامه های حمایتی است که نقش عمده ای در ارتقاء کیفیت درماندارد. فعالیتهای خود مراقبتی می تواند فرد را به سمت حفظ سلامتی و خوب بودن سوق دهد و هزینه های درمانی را کاهش دهد. توانخود مراقبتی مهارتهایی پیچیده و اکتسابی است که برای استمرار مراقبت از خود، لازم می باشد. این مطالعه مروری با هدف عوامل موثربر توان خودمراقبتی بیماران بعد از ترخیص از بخش های مراقبت ویژه انجام شده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه مروری می باشد که با استفاده از کلیدواژه های"خودمراقبتی"، توان خودمراقبتی"، "بخش هایمراقبت ویژه" و "بیمارا ن" انجام شده است. مقالات در بانک های اطلاعاتی Clinical Key و PubMed و سایتهای معتبری همچونGoogleScholar ، ScienceDirect و Magiran جستجو و تهیه شده است. تعداد ۹ مقاله که دارای شرایط تحلیل بودند از سال۲۰۱۱ تا سال ۲۰۲۰ مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس مرور مطالعات؛ سن زیر ۶۰ سال، شاغل بودن در گذشته یا اکنون، مدت زمان کم بستری در بخش های مراقبت ویژه،داشتن یا نداشتن بیماری زمینه ای دیگر، مصرف الکل و دخانیات، دریافت عفونت بیمارستانی، و سابقه دریافت آموزش حین ترخیص ازجمله مهمترین عوامل تاثیرگذار در توان خودمراقبتی بیماران بعد از ترخیص از بخشهای مراقبت ویژه عنوان شده است .نتیجه گیری: بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه به عنوان دریافت کنندگان خدمات بهداشتی و بخشی از ساختار حیات بیمارستانیهستند. با توجه به تاثیر توان خود مراقبتی در پیشبرد سلامتی بیماران بخش های مراقبت ویژه، بایستی برنامه ریزی در جهت ایجاد وارتقاء این توانمندی با آموزش از طریق رسانه های ارتباطی صورت بگیرد. رفع کمبودهای آموزشی بیماران حین بستری نیز می تواند بهاین مهم کمک کند. تمرکز درمان و مراقبتهای پرستاری نیز باید بر کوتاه کردن مدت اقامت بیماران در بخش های مراقبت ویژه باشد.

کلیدواژه ها:

خودمراقبتی ، توان خودمراقبتی ، بخش های مراقبت ویژه و بیماران