اخلاق پزشکی و ضمانت اجرای آن در طبابت الکترونیکی

امروزه با گسترش وسایل ارتباطی، طبابت شکل جدیدی به خود گرفته و به ویژه در حال حاضر که جهان درگیر شیوع بیماری کرونا (کووید-( ۱۹ است، پزشکان بیش از پیش به ویزیت بیمار از طریق وسایل ارتباطی روی آورده اند. از سویی دیگر سلامت جسمی، روانی، معنوی و اجتماعی از مهمترین ابعاد وجودی هر فرد است و تامین آن بر اساس اصل ۲۹ قانون اساسی، یکی از مهمترین تعهدات حاکم بر جمهوری اسلامی ایران است. بنابراین هدف این پژوهش بررسی مسئولیت اخلاقی کادر درمان و بیان ضمانت اجرای آن در طبابت به شیوه ی الکترونیکی است. مقاله از نوع کاربردی و روش تحقیق در آن تحلیلی- توصیفی است. شیوه جمع آوری مطالب کتابخانه ای بوده و اطلاعات مورد نیاز از نرم افزارهای حقوقی و فقهی و منابع کتابخانه ای به صورت فیشبرداری تهیه شده است. نتایج نشان داد که بایدها و نبایدهای اخلاق پزشکی در حوزه طبابت الکترونیکی به دو دسته ی کادر درمان و دخالت عوامل غیر انسانی تقسیم میشود. اخلاق حکم میکند که کادر درمان باید نهایت دقت را در تشخیص بیماری و انتخاب روش درمان مناسب داشته باشد. علاوه بر آن ملزم به کسب رضایت آگاهانه از بیمار، رازداری نسبت به وی و حفظ شان و کرامت انسانی و خودداری از آزمایش بر روی بیمار است. مسئولیت اخلاقی ناشی از دخالت عوامل غیر انسانی شامل وجود نقص فنی در وسایل ارتباطی، قطع برق و اینترنت، خرابکاری در وسایل ارتباطی و دخالت هکرهاست. نقض هر یک از اصول اخلاقی موجب ضمان و مستلزم جبران خسارت است. متاسفانه قانون کشور ما همگام با تحولات دانش پزشکی و پیشرفتهای آن رشد نکرده است. در مورد ضمانت اجرای اصول اخلاقی در طبابت نوین اغلب قوانین عامی وجود دارد که قاضی میتواند با مراجعه به آنها حکم را استخراج کند. بنابراین با یک خلا قانونی جدی مواجه هستیم که می طلبد قانونگذار به وضع قوانینی جدید متناسب با این موضوع بپردازد.

کلیدواژه ها:

اخلاق پزشکی ، ضمان کیفری ، طبابت الکترونیکی ، کادر درمان ، عوامل غیر انسانی.