دیپلماسی زیست محیطی و مساله بحران آب

مسائل مربوط به محیط زیست به دلیل خصوصیات سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و .... بیانگر جلوه ویژه ای از تعامل منافع مشترک کشورهاست . لذا تعدادی از جوامع صرف نظر از نظام حکومتی و میزان توسعه یافتگی اقتصادی ، گرایش زیادی برای تدوین و تصویب مقررات زیست محیطی به صورت منطقه ای و بین المللی دارند. لذا می توان گفت دیپلماسی محیط زیست چارچوب نظام یافته در حفظ محیط زیست در اثر همکاری های منطقه ای و بین المللی با حفظ احترام به تعهدات مشترک بین المللی و قواعد الزام آور در جهت تحقق ثبات صلح جهانی است . در این چارچوب نظام یافته اصول و مفاهیم حقوق بین الملل محیط زیست ، تحت تاثیر قرار گرفته است . چالش هایی نظیر گردوغبار، حقابه رودخانه ها و تالابهای مرزی ، آلاینده های دریایی و مانند اینها، محدود به چارچوبهای داخلی و جغرافیایی نیستند و نمی توان رفع مشکلات و تنش های موجود را بدون به کارگیری هوشمندانه دیپلماسی انتظار داشت . تنش آب مفهومنسبتا جدیدی در ادبیات زیست محیطی است . تنش آب مشکلات یافتن منابع آب شیرین برای استفاده است ، که علت آن تخلیه منابع است . بحران آب وضعیتی است که در آن آب قابل آشامیدن و سالم در یک منطقه کمتر از تقاضای آن است . افزایش جمعیت جهان، ارتقا و بهبود استانداردهای زندگی ، تغییر الگوهای مصرف، و توسعه آبیاری کشاورزی اصلی ترین دلایل افزایش جهانی تقاضای آب است . بر این اساس استفاده از ظرفیت مشارکت های مردمی و سازمان های مردم نهاد، ضرورت استفاده از دیپلماسی محیط زیست در سطح منطقه و جهان به منظور حفظ محیط زیست کشور، گسترش تعاملات آموزشی ، پژوهشی و استفاده از فناوری های نوین و سازگار با محیط زیست حائز اهمیت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

دیپلماسی زیست محیطی ، بحران آب ، تغییرات آب و هوایی