نگاهی به عناصر تانورالیستی در داستان »عقیل ، عقیل « از محمود دولت آبادی

ناتورالیسم از جمله مکاتب ادبی است که می کوشد به تشریح اوضاع کلی انسان در بستر شرایط جبری زمان و مکان بپردازد. مسئولیت نویسنده نشان دادن صادقانه جنبه های کریه زندگی است . به همین دلیل اثر این داستانها لحن تلخ و گزنده دارند. همه چیز بدبینانه و سیاه است ، فرجامی تراژیک دارد. محمود دولت آبادی از مشهورترین نویسندگان دوران معاصر است که در آثارش بیشتر به مسائل اجتماعی و بحرانهای انسان امروزی و درمانده توجه می کند. رمان» عقیل عقیل « او داستان زلزله ای است که در یکی از روستاهای خراسان اتفاق می افتد. شخصیت اصلی داستان، عقیل خانواده و خویشان خود، به جز شهربانو دخترش و تیمور پسرش را از دست می دهد. عقیل به همراه دخترش برای دیدن تیمور که در سربازی به سر می برد می شود اما دخترش در مسیر تلف می گردد و به تنهایی به مسیر خود ادامه می دهد. عقیل بعد گشتن فراوان نمی تواند ردی از وی در پادگان می یابد. امیدوار برای دیدن او راهی پادگان می شود که در نهایت موفق به دیدن تیمور نمی شود. این داستان به علت موضوعش (فقر، بدبختی ، رنج ) و نوع زاویه دیدش (سوم شخص محدود به ذهن شخصیت اصلی ) و توصیفاتش (شرح عینی رویدادها و به دست دادن تصویری با جزئیات کامل از مکانها و شخصیت ها) و با داشتن درون مایه ای که القاکننده ناگزیری مرگ است به داستانهای ناتورالیستی نزدیک می شود. این پژوهش به بررسی برخی از ویژگی های ناتورالیستی در این رمان پرداخته است .

کلیدواژه ها:

ناتورالیسم ، دولت آبادی ، عقیل عقیل ، جبر ، رنج .