تفسیری از نمایش هراس هبوط در اشعار مهیار دمشقی

هراس یا ترس نهادینه در اشعار ادونیس شاعر معاصر سوری یکی از تشویشات ذهنی اوست که ماحصل آن درون یافت غربت است . او این حس را به خوبی در زیست عینی و نیز در ذهنیات و تخیلات خویش در موارد و مواقع متفاوتی آزموده، اما منبع بزرگ آن زمانی است که تجربه افتادگی ، پرتاب و مطرودیت را لمس کرده و با واژه و مفهوم هبوط آشنا گشته است . در این پژوهش بر آنم تا از هراسی در شعر ادونیس سخن گویم که نشات گرفته از تجربه و فلسفه هبوط است . اکثر اشعار او در کتاب مهیار دمشقی در برگیرنده مفهوم هبوط در دو سطح متافیزیکی و زمینی (از مکانی زمینی به مکان زمینی دیگر) هستند که شاعر را مجبور می سازد تا برای ثبت جایگاه انسانی خویش در جهانی که روح او را در بند تجسد کشانده، با هراس ناشی از این برون زدگی به مقابله دست یازد؛ از این روی شاعر حل چالش ترس خویش را در »دیگری « می یابد. از رهگذر مطالعاتی که با روش تحلیلی -توصیفی انجام گرفت دریافتم که ادونیس تفکری نو نسبت به مفهوم دیگری بیان می کند و آن را شیوه مواجهه با هراس و ترس خود می یابد. او دست به عینیت و دیگریابی می زند؛ به همین سبب ما در این مقاله با چهره و روحیه انعطاف پذیری شاعر سوری آشنا می شویم .

کلیدواژه ها:

هراس ، هبوط ، دیگری ، مهیار دمشقی .