ضابطه تشخیص قرار عدم استماع دعوی و حکم بر بی حقی در نظامدادرسی مدنی ایران

در دادرسی مدنی ایران،آراء به دو دسته کلی حکم و قرار تقسیم می شوند.قانون گذار در قانون آیین دادرسی مدنی مصوب۱۳۷۹ شرایط صدور هریک از آنها را به صورت کامل مشخص نکرده است و تنها به ذکر پاره ای از آثار آنها و البته به صورتضمنی اشاره نموده است که مهم ترین آنها عدم برخورداری قرارها از اعتبار امر مختومه است.بر مبنای فقدان ضابطه قانونیمیان حکم بر بی حقی و قرار عدم استماع دعوی به عنوان دو رای رایج الاستعمال وعلی رغم تاثیر سرنوشت ساز آنها در حقوقطرفین،اشتباهات زیادی در رویه قضایی دیده می شود.این مقاله می کوشد تا با مطالعه قواعد حاکم بر حقوق موضوعه،مزرهایمیان این دو تصمیم قضایی را ترسیم و ارائه نماید

کلیدواژه ها:

دادرسی مدنی ، حکم بر بی حقی ، قرار عدم استماع دعوی ، ضابطه تشخیص.