جنایت شکنجه در کنوانسیون های بین المللی و حقوق ایران

شکنجه ابزاری است که در گذشته برای اخذ اقرار یا ادای شهادت به کار برده می شد و بعدا با تصویبکنوانسیون منع شکنجه در سال ۱۹۴۸ این عمل جرم شناخته شده و در سایر اسناد بین المللی نیز بااین عمل مخالفت شد . اما اخیرا برخی با استناد به این اسناد به ویژه کنوانسیون منع شکنجه، تحمیل هرگونه رنج و عذابی را در قالب مجازات و حتی با فقدان عنصر معنوی (یعنی داشتن انگیزه اخذ اقرار)،شکنجه می دانند و ایادی این امر را به نقض حقوق بشر متهم و محکوم می کنند .اما بر اساس تعریفشکنجه در کنوانسیون منع شکنجه و سایر اسناد بین المللی، تنها بر درد و رنج های جسمی و روحی کهبا انگیزه اخذ اقرار یا ادای شهادت توسط مامورین رسمی بر اشخاص متهم تحمیل می شود، شکنجهاطلاق می گردد و نمی توان مجازات های قانونی را که با هدف جلوگیری از تکرار جرم و برای مقابله باعمل مجرمانه انجام می شود، شکنجه تلقی کرد

کلیدواژه ها:

شکنجه ، اقرار ، کنوانسیون منع شکنجه