مطالعه تنش خشکی در شرایط درون شیشه ای بر پاسخ برخی از ژنوتیپ های گل محمدی با تکیه بر روابط آبی
عنوان مقاله: مطالعه تنش خشکی در شرایط درون شیشه ای بر پاسخ برخی از ژنوتیپ های گل محمدی با تکیه بر روابط آبی
شناسه ملی مقاله: JR_JISPP-11-51_004
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JISPP-11-51_004
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
سارا رضایی - Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, University of Maragheh, Maragheh, Iran
سحر عزیزی فسندوز - Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, University of Maragheh, Maragheh, Iran
حنیفه سید حاجی زاده - Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, University of Maragheh, Maragheh, Iran
فرزاد رسولی - Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, University of Maragheh, Maragheh, Iran
فتانه یاری - Iranian Research Organization for Science and Technology, Tehran, Iran
خلاصه مقاله:
سارا رضایی - Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, University of Maragheh, Maragheh, Iran
سحر عزیزی فسندوز - Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, University of Maragheh, Maragheh, Iran
حنیفه سید حاجی زاده - Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, University of Maragheh, Maragheh, Iran
فرزاد رسولی - Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, University of Maragheh, Maragheh, Iran
فتانه یاری - Iranian Research Organization for Science and Technology, Tehran, Iran
گل محمدی یکی از قدیمی ترین و با ارزش ترین واریتهها است که شرایط خشکی را تا حدودی تحمل میکند. با این وجود انتخاب و شناسایی ژنوتیپهایی که تحمل بیشتری نسبت به خشکی دارند در توسعه کشتوکار آن موثر خواهد بود. بدین منظور آزمایشی تحت شرایط درون شیشهای با استفاده از پلیاتیلن گلایکول در پنج سطح (صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ گرم در لیتر) بر روی چهار ژنوتیپ گلمحمدی (مراغه، ارومیه، پاکدشت و کاشان) اجرا و میزان تحمل ژنوتیپها به تنش خشکی براساس صفات مربوط به روابط آبی گیاه به روش سطح پاسخ (RSM) سنجیده شد. نتایج نشان داد با افزایش شدت خشکی، درصد ماده خشک در ژنوتیپهای مراغه، ارومیه و کاشان در مقایسه با شاهد افزایش یافت. ژنوتیپ مراغه در تنش خشکی ۱۰۰ گرم بر لیتر دارای بیشترین وزن تر و خشک، کلروفیل کل، کلروفیل a و کلروفیل b و کمترین تعداد برگ و ارتفاع نسبت به سایر ژنوتیپها بود. میزان کاروتنوئید در ژنوتیپ های ارومیه و مراغه در ۱۰۰ گرم بر لیتر پلیاتیلن گلایکول بیشتر از سایر ژنوتیپ ها بود. با افزایش خشکی محتوای آب برگ در ژنوتیپهای مراغه، کاشان و ارومیه کاهش یافت. ژنوتیپ مراغه با داشتن بیشترین محتوای نسبی آب برگ، از طرفی با کاهش در کاهش رطوبتی آب، میزان آب نسبی از دسترفته و کمبود آب اشباع، نسبت به سه ژنوتیپ دیگر عملکرد بهتری در برابر تنش خشکی نشان داد. پس از ژنوتیپ مراغه، ژنوتیپ پاکدشت نیز تا سطح ۷۵ گرم بر لیتر پلیاتیلن گلایکول تاحدی در برابرتنش خشکی مقاوم بود.
کلمات کلیدی: abiotic stress, osmotic relations, micropropagation, tolerant genotype, تنش غیر زیستی, روابط اسمزی, ریز ازدیادی, ژنوتیپ متحمل
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1581460/