بررسی رابطه ی جهت گیری های انگیزشی با پیشرفت تحصیلی در یادگیری زبان خارجی: مقایسه ی فرانسوی آموزان ایرانی و فارسی آموزان چینی(مقاله علمی- پژوهشی)

هدف این پژوهش عبارتست از بررسی وضعیت جهتگیری های انگیزشی (بیرونی، درونی، بی انگیزشی) و زیرگونه های آن ها مبتنی بر نظریه ی خودتعیین کنندگی و رابطه شان با پیشرفت تحصیلی در دوگروه از دانشجویان و زبان آموزان. آزمودنی ها شامل یک گروه ۴۸ نفری از فرانسوی آموزان ایرانی و یک گروه ۵۴ نفری از فارسی آموزان چینی می باشند. به منظور گردآوری داده ها از مقیاس جهتگیری های انگیزشی زبان نولز (LLOS-IEA) استفاده گردید. در بررسی سوالات و فرضیات تحقیق از آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، آزمون تی تک نمونه ای، آزمون های همبستگی و رگرسیون خطی و آزمون تی مستقل استفاده شد. تحلیل ها توسط نرم افزار SPSS.۲۲ صورت گرفت. نتایج حاکی از آن هستند که دو گروه در سطح مطلوبی از انگیزش درونی و بیرونی قرار دارند و بی انگیزه نیستند. همچنین تنظیم های دانش، موفقبت ،تحریک و همانندسازی شده در هر دو گروه در سطح خوبی می باشد، اما آزمون تی در خصوص تنظیم درون فکنی شده معنی دارنیست. تنظیم بیرونی نیز در بین فارسی آموزان موثر و در بین فرانسوی آموزان غیر موثر است. نتایج همچنین نشان می دهد که بین متغیرهای انگیزشی و پیشرفت تحصیلی این زبان آموزان رابطه ی معنی داری وجود دارد. مقایسه جهتگیری های دو گروه با هم نشان می دهد که فرانسوی آموزان ایرانی از انگیزش درونی قوی تری برخوردارند و فارسی آموزان چینی از انگیزش بیرونی نیرومندتر.

کلیدواژه ها:

جهتگیری انگیزشی ، انگیزش بیرونی و درونی ، خودتعیین کنندگی ، یادگیری زبان دوم/خارجی ، ، پیشرفت تحصیلی