علی صادقی کوهستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، توسعه منابع انسانی، دانشگاه غیرانتفاعی مارلیک، نوشهر- ایران
یسری حائری - استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشگاه غیرانتفاعی مارلیک، واحد نوشهر- ایران
جعفر کیا لاشکی - مربی گروه مدیریت دولتی، دانشگاه غیرانتفاعی مارلیک، واحد نوشهر- ایران

آوای کارکنان و اعتراضات سازنده ی آنها یکی از مهم ترین عوامل اثرگذار بر تغییر و تحولات سازمانی بوده و به عنوان پادزهررخوت و سستی عمل می کند. با اینکه عوامل زیادی همچون سبک رهبری اقتدارگرا و فرهنگ بوروکراتیک، سکوت سازمانی را درغالب سازمان های ایرانی ترویج می کند اما رهبری توانمندساز و سرمایه معنوی در برخی نهادها موجب تشویق آوای سازنده میشود. رهبری یکی از پنج وظیفه اصلی مدیران محسوب می شود. رهبری یعنی هنر نفوذ بر زیردستان به نحوی که انها به صورتداوطلبانه و از روی رغبت فعالیت های از پیش تعیین شده ای در چارچوب اهداف معینی انجام دهند. بر خی از صاحب نظران،رهبری را یکی از وظایف مدیران قلمداد می کنند. برخی ها معتقدند که رهبران سازمان ها الزاما مدیران سازمان ها نیستند.فرایندی که مدیریت می کوشد با ایجاد انگیزه و ارتباطی موثر انجام سایر وظایف خود را در تحقق اهداف سازمانی تسهیل وکارکنان را از روی میل و علاقه به انجام وظایفشان ترغیب کند، بنابراین رهبری جزئی از مدیریت است و این وظیفه مانند برنامهریزی، سازماندهی، و کنترل نیز از وظایف مدیر است.

رهبری، سبک رهبری، توانمند سازی