اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر رویکرد فراتشخیصی یکپارچه نگر بر تاب آوری والدین دارای فرزند با کم توانی ذهنی

زمینه و هدف: کم توانی ذهنی به عنوان یکی از اختلالات عصبی رشدی زمینه ساز بروز پیامدهای منفی، مشکلات و چالشهایمتعددی برای والدین میشود لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر رویکرد فراتشخیصی یکپارچهنگر بر تاب آوری والدین دارای فرزند کمتوان ذهنی بود. روش: روش پژوهش از نظر هدف از نوع پژوهشهای کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها از نوع پژوهشهای شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی مددجویان کم توان ذهنی با سطح متوسط مراکز آموزشی و تواتبخشی در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰در شهر تهران تشکیل دادند که تعداد ۲۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند.گروه آزمایش ۸ جلسه تحت آموزش برنامه فرزندپروری مبتنی بر رویکرد فراتشخیصی یکپارچه نگر قرار گرفت و گروه کنترل برنامه ای را دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش حاضر شامل مقیاس شیوه های فرزندپروری ارجمندنیا((۱۳۹۳، مقیاس اندازه گیری تاب آوری خانواده (۲۰۰۵) بود.. یافته ها: یافته های بدست آمده نشان داد که برنامه فرزندپروری مبتنی بر رویکرد فراتشخیصی یکپارچهنگر بر تابآوری خانواده اثر بخش بوده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده میتوان نتیجه گرفت برنامه فرزندپروری مبتنی بر رویکرد فراتشخیصی یکپارچه نگر والدین را در مقابل مشکلات و چالشهای موجود توانمند و مقاوم میسازد بنابراین ضروری است که برنامه مداخله فرزندپروری مبتنی بر فراتشخیص یکپارچه نگر مورد توجه درمانگران و پژوهشگران قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری ، فراتشخیص یکپارچه نگر ، تاب آوری ، کم توانی ذهنی