فاطمه زارع شاهی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی
سارا محمودی شیران - دانشجوی کارشناسی روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی

نقش نظام خانواده بر شکل گیری شخصیت و سلامت روان فرزندان غیرقابل انکار است. از جمله عوامل موثر بر روند رشد کودک، نوعو شیوه ی تربیتی یا به اصطلاح سبک فرزندپروری والدین است. برخی از این روشهای نامناسب فرزندپروی و استفاده ی نامناسب از تنبیه و تشویق، موجب تقویت خشم و پرخاشگری در فرزندان میشوند. پرخاشگری که در میان کودکان و نوجوانان یکی از مشکلات رایج سلامت ذهنی است، عبارت است از هر رفتاری که به قصد ایراد آسیب فیزیکی یا روانی به شخص یا دارایی او صورت میگیرد. با توجه به اینکه پرخاشگری عامل خطرزای مهمی در بروز انواع مشکلات و اختلالات است، مستلزم مداخلات اساسی میباشد. بنابراین هدف مطالعه ی ما بررسی "تاثیر سبکهای فرزندپروری والدین بر پرخاشگری کودکان: مطالعه مروری" است. در این مقاله، ابتدا توضیح مختصری درمورد خانواده و تاثیر آن بر کودکان ارائه شد؛ که در این میان سبکهای فرزندپروری والدین به عنوان عاملی موثر بر رشدو سلامت روان کودک شناخته میشود. جامعترین سبک های فرزندپروری شامل فرزندپروری مقتدرانه۱، فرزندپروری مستبدانه۲، فرزندپروری آسان گیرانه۳ و فرزندپروری غافلانه۴ (غفلت کننده) میباشد. نتایج پژوهشها نشان داد، رابطه ی معنیدار بین پرخاشگری کودکان و سبک فرزندپروری مستبدانه پررنگ تر از سایر سبکها میباشد. بنابراین رسیدگی به این مشکل و برنامه ریزی برای بهبود، ضروری به نظر میرسد. برگزاری کلاسهای آموزشی برای والدین، جهت ارتقای کیفیت فرزندپروری و برای کودکان در زمینه کنترل خشم و کاهش پرخاشگری در این راستا حائز اهمیت است.

فرزندپروری، والدین، پرخاشگری، کودکان، سبکهای تربیتی