بهینه سازی چندمنظوره سیستم تعلیق خودرو با استفاده از الگوریتم ژنتیک پارتو

در این مقاله روش جدیدی برای طراحی سیستم های تعلیق خودرو بر اساس بهینه سازی غیرخطی چند تابع هدف ارائه شده است. الگوریتم ژنتیک با چند تابع هدف NSGA-II برای تحلیل بهینه سازی مدل خطی با چهار درجه آزادی (مدل نصف خودرو طولی) به روش پارتو و با هدف کمینه نمودن همزمان چهار تابع هدف به کار گرفته شده است. خودروهای انتخابی دراثر ناهمواری های جاده و سرعت های مختلف دارای رفتارهای متفاوتی می باشند. چهار تابع هدفی که در این پژوهش بررسیشده اند، شامل میانگین مجذور پاسخ شتاب، میانگین مجذور زاویه کله زنی، میدانگین مجذور بار دینامیکی ناشی از ارتعاشخودرو و میانگین مجذور نسبت جابجایی تایر جلو و عقب خودرو می باشند. بنابراین مقادیر سختی فنر، ضریب میرایی سیستمتعلیق جلو و عقب با کمینه نمودن چهار تابع انتخابی برای طراحی خودرو بدست می آید. پس از آن از بین پاسخ های بدست آمده از روش پارتو، پاسخ متناسب با وزن مورد نظر برای هر تابع هدف انتخاب می شود. با بررسی تاثیر سرعت خودرو و فاصله چرخ ها بر روی RMS تابع هدف مشخص گردید RMS تابع هدف ، متناسب با سرعت خودرو و معکوس فاصله چرخ ها است.

کلیدواژه ها:

سیستم تعلیق ، الگوریتم ژنتیک ، تابع هدف ، پارتو ، بهینه سازی.