بهسازی آسترهای محل دفن زباله های جامد شهری با استفاده از الیاف سنتزی و دی کلسیم فسفات

ترک خوردگی سطحی آسترهای رسی خاکچالها پس از اجرا، باعث افزایش هدایت هیدرولیکی آستر از طریق ایجاد جریان ترجیحی و درنتیجه کاهش طول عمر آستر و کیفیت آن می شود. هدف از این پژوهش، دستیابی به آستری بود که حین جذب آلاینده های بیشتر، از پتانسیل ترک-خوردگی اندکی برخوردار بوده و در مقایسه با آسترهای ژئوسنتتیک، ساده تر و مقرون به صرفه تر باشد. بدین منظور، آستر رسی ساده با سه سطح مختلف از الیاف پلی پروپیلن شامل ۵/۰، ۷۵/۰ و ۰/۱ درصد وزنی خاک مسلح شد. برای افزایش جذب آلاینده ها نیز ۲/۰ درصد وزنی خاک، دی-کلسیم فسفات به آستر افزوده شد. تغییرات رفتار رس در سه حالت آستر رسی ساده، آستر رسی با الیاف و آستر رسی الیاف دار همراه با ماده افزودنی در مقیاس آزمایشگاهی بررسی و هدایت هیدرولیکی و ترک خوردگی سطحی آن اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که الیاف به مقدار ۷۵/۰ درصد وزنی خاک می تواند مقدار ترک خوردگی سطحی و عمقی آستر را به اندازه ای چشمگیر کاهش دهد. کاربرد این درصد از الیاف در آستر، نفوذپذیری را در مقیاس آزمایشگاهی نسبت به حالت ساده افزایش داد، لیکن مقدار آن در دامنه قابل قبول بود. همچنین مقدار ضریب نفوذپذیری، مقاومت برشی و محو ترک خوردگیها در حضور دی کلسیم فسفات و ۷۵/۰ درصد الیاف، در حالت بهینه قرار داشت.

کلیدواژه ها:

آستر رسی ، ترک خوردگی ، فایبر پلی پروپیلن ، شیرابه