ارزیابی و تحلیل میزان توسعه یافتگی شهرستان های استان فارس
محل انتشار: فصلنامه محیط شناسی، دوره: 37، شماره: 59
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 128
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESJ-37-59_011
تاریخ نمایه سازی: 13 دی 1401
چکیده مقاله:
بهبود زندگی انسان هدف غایی برنامه های توسعه است. پژوهش حاضر در راستای نیل به این هدف با استفاده از تکنیک های تحلیل عاملی و خوشه ای به سطح بندی فضایی و تحلیل میزان توسعه یافتگی شهرستان های استان فارس مبادرت کرده است. روش تحقیق از نوع کمی و تحلیلی بوده، جامعه آماری را شهرستان های فارس و شاخص های مورد بررسی ۴۳ مورد بوده است. نتیجه حاصل از به کارگیری تحلیل عاملی، تقلیل شاخص های پژوهش به شش عامل نهایی است که ۰۶۰/۷۳ درصد واریانس را توضیح می دهد. با توجه به شاخص ترکیبی به سطح بندی شهرستان های استان فارس در پنج گروه مبادرت شده است: سطح بسیار توسعه یافته: شهرستان شیراز؛ سطح توسعه یافته: شهرستان های خرمبید، آباده و ارسنجان؛ سطح تا حدودی توسعه یافته: شهرستان های سپیدان، لامرد، ممسنی، اقلید و بوانات؛ سطح کمتر توسعه یافته: شهرستان های خنج، لار، جهرم و استهبان؛ سطح محروم: شهرستان های نیریز، فیروزآباد، کازرون، مهر، داراب، پاسارگاد، فسا، مرودشت، قیر وکارزین، فراشبند و زرین دشت. نتایج سطح بندی ها نشان می دهد که وضعیت سنجی شاخص های مورد بررسی در شهرستان های فارس حکایت از نابرابری و عدم تعادل دارد. شهرستان شیراز به دلیل داشتن مرکزیت سیاسی در استان برتری خود را در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و غیره حفظ کرده است. درنهایت با توجه به سطح توسعه هر یک از شهرستان ها راهکارهایی برای برنامه ریزی شاخص های توسعه ارایه شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی زنگی آبادی
دانشگاه اصفهان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری
محمود اکبری
دانشگاه اصفهان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری،