محمد مهدی تقی زاده - استادیار دانشگاه آزاداسلامی-واحد استهبان

تولید الکل از ملاس حجم زیادی از فاضلاب تولید می کند که به واسطه بار آلی و رنگ و کدورت زیاد منجر به مشکلات زیست محیطی فراوانی می شود. غلظت زیاد مواد جامد آلی موجود در این فاضلاب که به صورت محلول و یا کلوئیدی است، روشهای تصفیه متعارف فاضلاب را غیر مناسب می سازد. کمپوست کردن این نوع فاضلاب به وسیله یک فرایند بیولوژیکی گرما زای هوازی امکان پذیر است. در این مطالعه پس از بررسی امکان تولید کود کمپوست از فاضلاب الکل سازی، امکان دفع حجم بیشتری از فاضلاب به کمک تبخیر با افزایش دوره ای پساب الکل سازی به توده کمپوست بررسی شد. برای هدف فوق دو پایلوت آزمایشی با استفاده از فاضلاب کارخانه الکل سازی، خاک اره، خورده چوب وکود کمپوست یکی به شکل متعارف و دیگری با افزایش دوره ای فاضلاب مورد بررسی قرار گرفت. افزایش دوره ای فاضلاب به توده توانست ۷۵% از کل وزن توده رادر مدت ۱۰ روز تبخیر کند، درحالی که در سیستم متعارف کمپوست سازی فقط ۲۸ % کل وزن توده در مدت ۱۴ روز تبخیر می شود. افزایش سرعت تبخیر در روش افزایش دوره ای نسبت به روش معمولی نشان داد که میزان کمتری ازمواد پرکننده نیزبرای کمپوست سازی نیاز است و همچنین حجم بیشتری از فاضلاب در واحد حجم مواد پر کننده قابل تبخیر است. تجزیه و تحلیل شیمیایی و فیزیکی کود کمپوست تولید شده نشان داد که هدایت الکتریکی کود با این روش افزایش می یابد، که باعث پایین آوردن کیفیت کود می شود و غلظت عناصر مغذی نظیر ازت و فسفر و پتاس نیز نسبت به روش متعارف افزایش نشان می دهد که موجب بهبود کیفیت کود می شود.

تبخیربیولوژیکی, فاضلاب الکل سازی, کارخانه های تولید الکل, کمپوست