فریده عتابی - استادیار دانشکده محیط زیست و انرژی، واحد علوم وتحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
آبتین عطایی - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، واحد علوم وتحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
شبنم شفیع زاده - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، واحد علوم وتحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

در این تحقیق به منظور کنترل اکسیدهای گوگرد از دودکش های واحد اسید سولفوریک، فرایند گوگرد زدایی به وسیله اسکرابر آمونیاک به عنوان روش پیشنهادی اول (Plant A) و همچنین ترکیب اسکرابر خشک با ماده جاذب هیدروکسید کلسیم به عنوان روش پیشنهادی دوم (B Plant) انتخاب شد. سپس بررسی اقتصادی – زیست محیطی دو اسکرابر مذکور با توجه به نتایج شبیه سازی سیستم ها صورت پذیرفت. با توجه به نتایج شبیه سازی سیستم ها به وسیله نرم افزار HYSYS v۳.۱ به دلیل این که در هر دو واحد، حذف اکسیدهای گوگرد به یک میزان (در حدود ۱۱۰ تن در روز) صورت می پذیرد، هزینه های خارجی ناشی از کاهش آلاینده SOX در هر دو واحد برابر و مشترک است، از این رو شاخص های اقتصادی این دو واحد، با دو فرض (با در نظر گرفتن هزینه های خارجی و بدون در نظر گرفتن هزینه های خارجی) برآورد و با نرم افزار اقتصادی ? COMFAR محاسبه شد. با توجه به نتایج فرض اول، نرخ بازده داخلی در Plant A در حدود ۴۶ درصد و در B Plant در حدود ۱۸ درصد و همچنین دوره بازگشت سرمایه در Plant A ، حدود ۳ سال و برای B Plant حدود ۵ سال است. از نظر ارزش فعلی خالص هزینه ها و درآمدها (NPV) که از جمله مهم ترین معیارها در مقایسه اقتصادی گزینه هاست، Plant A از ارزش فعلی خالص بالاتری برخوردار است که نشان دهنده گردش مناسب وجوه نقد در حالت استقرار Plant A است. همچنین با توجه به نتایج فرض دوم در صورت اجرای طرح ها، سالانه در هر دو واحد درآمدی در حدود ۵۴۱،۲۸۶ میلیون ریال ناشی از کاهش هزینه های خارجی به دست می آید. بر این اساس در هر دو فرض به منظور گوگرد زدایی از گازهای خروجی از دودکش های واحد اسید سولفوریک مجتمع پتروشیمی مورد مطالعه Plant A نسبت به B Plant از توجیه اقتصادی مناسب تری برخوردار است.

بررسی اقتصادی, حذف اکسیدهای گوگرد, زیست محیطی, صنعت پتروشیمی, واحد اسید سولفوریک