بررسی جنبه های زیست محیطی ایستگاه انتقال مواد زاید جامد در شهر تهران ( مطالعه موردی مناطق ۲ ، ۵ و ۱۵)

رشد جوامع شهری ، توسعه شهر نشینی ، پیدایش کلان شهر ها و متعاقب آن افزایش میزان زایدات و زباله های شهری ، علاوه بر افزودن مشکلات شهری ، تهدیدی جدی برای محیط زیست است که این مشکلات از یک سو ، و نیاز به ایستگاه های انتقال جهت تجمع موقت زباله از سوی دیگر ، سبب توجه به این مسئله را فراهم نموده است . هدف این مطالعه برای جنبه های زیست محیطی ایستگاه های انتقال زباله در خصوص وضعیت میزان سروصدا و شیرابه موجود در محوطه ایستگاه ها ، همچنان پراکندگی بو و وضعیت سروصدا در زمان فعالیت ایستگاه ها در مناطق مسکونی بوده . جهت انجام این اهداف ، ابتدا نمونه برداری و اندازه گیری هایی در هر ایستگاه صورت گرفت . علاوه بر آن جهت بررسی احتمالی اثرات آلودگی صوتی و بویایی به شهروندان ساکن در مناطق مذکور و همجوار با ایستگاه های انتقال ، پرسشنامه هایی نیز تهیه و تنظیم گردید . اهم نتایج نشان داد که سابقه سکونت اغلب ساکنین بیش از ۵ سال بوده و ۸۰ % ساکنین از آلودگی صوتی ناشی از فعالیت ایستگاه ها به خصوص در شب رنج می برند و ۸۵% ساکنین از آلودگی ناشی از انتشار بوی مواد زاید در محیط مسکونی آزار می بینند . تحقیقات نشان می دهد که امکانات بهداشتی موجود در ایستگاه ها و لوازم ایمنی مانند ماسک در ۹۰% ایستگاه ها وجود ندارد. نتایج تحقیقات حاکی از آن است که میزان آلودگی ناشی از شیرابه مواد در کف ایستگاه ها که سرانجام به درون خاک و یا اب وارد می شود ، بسیار بالاتر از استاندارد پیشنهادی سازمان حفاظت محیط زیست است . با نمونه برداری از شیرابه نیمه تریلر میزان میانگین COD، BOD،TDS،PH از کلیه ایستگاههای مورد مطالعه به ترتیب برابر ۱۶۷۴۴-۲۷۵۲۲-۱۱/۶۸۵ میلیگرم در لیتر و PH برابر ۵/۵ بوده است که در تمامی این موارد از حد استاندارد خروجی فاضلابها بیشتر می باشد . بر طبق تحقیقات انجام شده ۹۸ درصد ایستگاه ها فاقد سیستم جمع آوری شیرابه مانند سپتیک بوده و برای جمع آوری شیرابه از چاه استفاده می شود . در ۹۵ درصد ایستگاه ها به دلیل شست وشوی ماشینهای حمل زایدات ، آب آلوده به راحتی در محوطه ایستگاه جاری و وارد جوی آب , کانالها و خاک می شود .