فاطمه پورابراهیمی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل
محمودرضا میرلطفی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه زابل

جمعیت از دیدگاه نوین ابزار، وسیله­ی کار و بهره­گیرنده­ی نهایی روند توسعه محسوب می­شود و در فرآیند برنامه­ریزی توسعه­ی نواحی روستایی نیز، اهمیت زیادی دارد. از آنجا که ساختار سنی جمعیت در این فرآیند بسیار مهم بوده و هر ساختار اثرات متفاوتی بر توسعه می­گذارد، شناخت و تحلیل آن نیز ضروری به نظر می­رسد. در این راستا در مقاله­ی حاضر پس از تعیین روستاهای با ترکیب سنی جوان و سالخورده در دهستان پایین­رخ شهرستان تربت حیدریه، به بررسی سطح توسعه­ی اقتصادی اجتماعی روستاهای مورد مطالعه پرداخته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده­ها و تهیه­ی  نقشه­ها به ترتیب از آزمون­های آماری نرم­افزار SPSS و GIS استفاده شد. نتایج مطالعات نشان داد که تفاوت معناداری بین سطح توسعه­ی اقتصادی و اجتماعی روستاهای با ترکیب سنی جوان و سالخورده­ی این منطقه وجود دارد. آنچنان که میانگین بعد اقتصادی در روستاهای جوان برابر با ۲۵/۴ و در روستاهای سالخورده برابر ۶۱/۱ و میانگین بعد اجتماعی ۰۶/۴ برای روستاهای جوان و ۳۷/۲ برای روستاهای سالخورده به دست آمد؛همچنین نتیجه­ی آزمون تحقیق، در سطح معناداری ۹۹ درصد نشان داد که تفاوت معناداری بین سطح توسعه­ی اقتصادی اجتماعی روستاهای جوان و سالخورده در منطقه­ی مورد مطالعه وجود دارد.

Economic - Social Development, Young and Old Villages, District Paeenrokh, Torbat Heidarieh City