عباسعلی رستگار - semnan university
بهنام گلشاهی - دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی دانشگاه سمنان
ناهید درستکار احمدی - دانشجوی دکتری مدیریت تولید و عملیات دانشگاه سمنان

بروز آسیب های اجتماعی گوناگون و فقدان برنامه ریزی در این حوزه، امکان ادامه ی رشد طبیعی و زندگی کودکان را مختل و جوامع را با پدیده ی نوظهور کودکان کار و خیابان روبرو ساخته است. بر این اساس، پژوهش حاضر در پی بررسی عوامل موثر در توانمندسازی کودکان کار و خیابان بر مبنای مطالعه ای توصیفی همبستگی بوده است. جامعه ی آماری پژوهش شامل کارکنان ستادهای توانمندساز شهر تهران به تعداد ۶۰۰ نفر می باشد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ی ۳۹ سوالی است که روایی آن به دو روش محتوایی و سازه و پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ (۹۰۸/۰) تایید گردیده است. نتایج نشان داد که گر چه وجود مولفه های سرمایه ی اجتماعی اعم از اعتماد، انسجام و مشارکت در بین کارکنان ستادهای توانمندساز به شکل مستقیم بر ارتقاء توانمندی های کودکان کار و خیابان تاثیرگذار نبوده است، ولی شکل گیری روابط اجتماعی مستحکم بین مددکاران موجب خلق شبکه های گسترده ی ارزش ساز اجتماعی با رویکرد کارآفرینانه گردیده و ظرفیت سازی در کودکان آسیب پذیر را به صورت غیر مستقیم فراهم ساخته است.

Street and Working Children, Impowering, Social Entrepreneurship, social capital