عاطفه حصارکی زاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مخاطرات محیطی، گروه جغرافیا ،دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
شیرین محمدخان - استادیار گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران

تاب آوری شهری با شدت فزاینده تغییرات اقلیمی و بلایای طبیعی در شهرها، مفهومی جذاب در محافل دانشگاهی و سیاست­گذاری است. اگرچه مطالعات مختلفی در مورد تاب­آوری شهری انجام شده، با این حال مطالعات اندکی در ارتباط با راهبردهای ارتقای تاب­آوری شهری انجام شده است. هدف این مطالعه ارائه استراتژی­های کلیدی بهبود تاب آوری شهر تهران در برابر بلایای طبیعی است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است. برای تدوین راهبردهای مناسب در جهت بهبود تاب آوری شهر تهران در برابر مخاطرات طبیعی از چارچوب تحلیلی تدوین استراتژی دیوید (۲۰۰۱) و مدل AHP استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که راهبرد «تهیه سند چشم­انداز برای کاهش ریسک و آسیب­پذیری و ارتقای تاب­آوری شهر تهران» و راهبرد «شناسایی و ارزیابی محدوده­های با ریسک و آسیب­پذیری بالای اجتماعی، اقتصادی، کالبدی-زیرساختی، محیطی و مدیریتی و اولویت­دهی به بازآفرینی آن­ها با تاکید بر تاب­آوری» مهم­ترین راهبردها در راستای ارتقای تاب آوری شهر تهران هستند.

تاب آوری شهری, مخاطرات طبیعی, مدیریت سوانح طبیعی