تحلیل جامعه شناختی تاثیر خودکنترلی بر فراغت انحرافی جوانان (مطالعه موردی: جوانان شهر بابلسر)

در جهان پرتنش امروز که انسان ها به دلیل مشغله فراوانهمواره احساس خستگی می کنند، اهمیت اوقات فراغت بر کسی پوشیده نیست. از سوی دیگر فراغت انحرافی به عنوان فعالیتی فراغتی که هنجارهای اخلاقی و قانونی جامعهرا نقض می کند، می تواند امنیت اجتماعی را به خطر اندازد. این پژوهش به بررسی تاثیر خودکنترلی بر فراغت انحرافی جوانان می پردازد. نظریهعمومیجرماذعانمی کندپایینبودنخودکنترلیدرافرادزمینهرابرایرفتارهایانحرافیمهیامی کند. روش پژوهش، پیمایش و ابزار سنجش آن پرسشنامه می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه جوانان۳۵-۱۸ سال شهر بابلسر می باشند؛ که با استفاده از فرمول کوکران ۴۰۰ نفر بعنوان حجم نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده است. برای بررسی اعتبار از اعتبار صوری و برای پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شده است. فراغت انحرافی که در این تحقیق در دو بعد اشکار و پنهان مورد بررسی قرار گرفت. میزان فراغت انحرافی پنهان بیشتر از فراغت انحرافی آشکار گزارش شده است. طبق یافته‎های آزمون همبستگی پیرسون،بینابعاد خودکنترلیوفراغتانحرافی و ابعادشرابطهمعنی داریوجود دارد. برای بررسی تاثیر سازه خودکنترلی بر سازه فراغت انحرافی از تکنیک مدل سازی معادله ساختاری انجام شده است؛ تاثیر خودکنترلی پایین بر فراغت انحرافی مثبت و معنی دار بوده است (Beta=۰/۶۵)؛ همچنین متغیرهای سازه خودکنترلی با هم توانستند ۴۳/۰ از تغییرات متغیر وابسته (فراغت انحرافی و ابعاد) را مورد تبیین قرار دهند. در مجموع می توان گفت افرادی که خودکنترلی پایین تری دارند بیشتر در زمان فراغت مرتکب رفتارهای انحرافی فراغتی می شوند.

کلیدواژه ها:

فراغت انحرافی ، فراغت انحرافی اشکار و پنهان ، خودکنترلی پایین ، جوانان