آسیب شناسی فرآیندآمادگی دانشگاه ها برای استقرار اعتباربخشی آموزشی موسسات و مراکز آموزشی درمانی(یک پژوهش کیفی)

مقدمه: اعتباربخشی آموزشی موسسات و مراکز آموزشی درمانی رویکردی برای تضمین و ارتقای کیفیت آموزش در دانشگاه های علوم پزشکی است اما برای استقرار در دانشگاه دارای پیش نیازها و الزاماتی است که پیش از اجرا باید محقق شوند. این مطالعه با هدف آسیب شناسی فرآیند آمادگی دانشگاه علوم پزشکی گیلان برای استقرار اعتباربخشی آموزشی موسسات و مراکز آموزشی درمانی انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر با استفاده از رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوی انجام شد. داده ها از طریق انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته با ۳۰ تن از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی گیلان که درگیر اجرای اعتباربخشی آموزشی موسسات و مراکز آموزشی درمانی بودند با استفاده از نمونه گیری هدف مند جمع آوری شد و تا اشباع نظری یافته ها ادامه یافت. از تحلیل محتوای کیفی حهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. برای دستیابی به صحت و پایایی داده ها از معیارهای موثق بودن گوبا و لینکولن (Lincoln و Guba) استفاده شد. نتایج: براساس مصاحبه ها، دو درون مایه اصلی یعنی بستر فرهنگی دانشگاه با چهار درون مایه فرعی (فرهنگ و جو سازمان، فرهنگ فردی کارکنان، نگرش حاکم و انگیزش) و ساختار دانشگاه با دو درون مایه فرعی (ساختارسازمانی و مدیریت تخصیص منابع) به عنوان آسیب های فرآیند آمادگی دانشگاه برای استقرار اعتباربخشی آموزشی موسسات و مراکز آموزشی درمانی شناسایی شد. نتیجه گیری: با اصلاح فرهنگ و جو سازمان، فرهنگ فردی کارکنان، نگرش حاکم و ایجاد انگیزه در کارکنان و نیز طراحی ساختارسازمانی برای اعتباربخشی آموزشی و تخصیص منابع مناسب در دانشگاه می توان به فرآیند ایجاد آمادگی برای استقرار اعتبار بخشی آموزشی موسسات و مراکز آموزشی درمانی و درنهایت تضمین و ارتقای کیفیت آموزش دردانشگاه کمک نمود.

کلیدواژه ها:

Pathology ، Institutional Accreditation ، Educational Accreditation of Medical Education Centers ، University of Medical Sciences ، آسیب شناسی ، اعتباربخشی موسسه ای ، اعتبار بخشی آموزشی مراکز آموزشی درمانی ، دانشگاه علوم پزشکی