ارائه مدل علی عوامل موثر بر یادگیری خودتنظیمی در بین دانشجویان کارشناسی ارشد پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

مقدمه: در دهه های اخیر یادگیری خودتنظیمی، به عنوان یک عامل موثر در موفقیت و عملکرد تحصیلی مطرح شده است. پژوهش حاضر، با هدف ارائه مدل علی عوامل موثر بر یادگیری خودتنظیمی در بین دانشجویان کارشناسی ارشد پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی همبستگی داده های لازم از طریق پرسشنامه ای ترکیبی که توسط یک نمونه ۳۱۰ نفری از دانشجویان پیراپزشکی تکمیل شد ، جمع آوری گردید. افراد نمونه از میان ۱۵۵۴ نفر جامعه آماری از طریق یک روش چند مرحله ای نمونه گیری (خوشه ای، طبقه ای و تصادفی) در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۹۸ در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انتخاب شدند. داده ها به کمک روش آماری تحلیل مسیر توسط نرم افزارهای Amos و Lisrel تحلیل شد. نتایج: سه عامل درونزای(کمال گرایی، ارزش تکلیف، جهت گیری آینده) بر خودتنظیمی تحصیلی در دانشجویان اثرمعنادار دارد. در میان متغیرهای برونزا در دانشجویان، بیش ترین اثر کل بر روی خودتنظیمی تحصیلی مربوط به کمال گرایی)و خودکارآمدی تحصیلی و برابر با ۴۳/۰ است. نتیجه گیری: با توجه به شاخص های نکویی برازش و نیز بررسی کلیت مدل در گروه مورد بررسی، مدل مذکور از نظر شاخص ها برازش مناسبی داشت و می تواند در تصمیم گیری ها و سیاست گذاری ها مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Self-regulated learning ، task value ، future orientation ، academic self-efficacy ، educational help-seeking ، perfectionism ، یادگیری خودتنظیمی ، ارزش تکلیف ، جهت گیری آینده ، خودکارآمدی تحصیلی ، کمک طلبی تحصیلی ، کمال گرایی.