بررسی میزان حساسیت اخلاقی دستیاران تخصصی گروه های داخلی و جراحی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

مقدمه: حساسیت اخلاقی مهم ترین جزء صلاحیت اخلاقی و یکی از مهارت های مورد انتظار از فارغ التحصیلان رشته پزشکی است. این مطالعه با هدف بررسی میزان حساسیت اخلاقی دستیاران داخلی و جراحی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۹۶ انجام شد. روش ها: در این مطالعه مقطعی- توصیفی، ۲۱۸ نفر از دستیاران رشته های داخلی و جراحی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به روش خوشه ای تصادفی وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها نسخه فارسی پرسشنامه حساسیت اخلاقی لوتزن (LUTZEN) بودکه روایی و پایایی آن قبلا تایید شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون تی تست استفاده شد. نتایج: حساسیت اخلاقی در ۶۹% دستیاران متوسط، ۱۸% کم و در ۱۳% زیاد بود. میانگین حساسیت اخلاقی بین دستیاران داخلی و جراحی ۱۸/۶۵ (از مجموع۱۰۰ نمره) بود. حساسیت اخلاقی دستیاران داخلی سال اول و آخر به ترتیب ۵۳/۷±۷۲/۶۶ و ۰۶/۱۱±۷۰/۶۶ بود (۲۴/۰=p). حساسیت اخلاقی دستیاران جراحی سال اول و آخر به ترتیب ۶۰/۱۲±۰۴/۶۴ و ۵۵/۱۰±۴۷/۶۳ بود (۴۱/۰=p). حساسیت اخلاقی دستیاران سال اول داخلی و جراحی، ۲۹/۱۱±۸۷/۶۴ و حساسیت اخلاقی دستیاران سال آخر داخلی و جراحی، ۷۸/۱۰±۷۰/۶۴ بود (۷۲/۰=p). نتیجه گیری: یافته­ها نشان داد میزان حساسیت اخلاقی دستیاران در حد متوسط بود و در طول تحصیل در دانشگاه کاهش داشته  است و بخش محل خدمت بر میزان حساسیت اخلاقی تاثیر دارد، لذا بازنگری برنامه آموزشی دستیاران و مداخله آموزشی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Ethical Sensitivity ، Internal Medicine Residents ، Surgery Residents ، حساسیت اخلاقی ، صلاحیت اخلاقی ، دستیار داخلی ، دستیار جراحی