تعیین ساختار عاملی و ارزیابی همسانی درونی پرسشنامه مرجعیت علمی در بین اساتید هیات علمی

مقدمه: طی کردن مسیر تحقق مرجعیت علمی در دانشگاه ها بر عهده پژوهشگران و اعضای هیات علمی است و تکلیفی است که باید به سرانجام برسد. این پژوهش با هدف ، اعتبار یابی پرسشنامه مرجعیت علمی بر اساس دیدگاه اساتید دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی با رویکرد اکتشافی است که به صورت تصادفی بر روی ۲۰۵ عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۹۷ و با به کار گیری روش چند متغیره تحلیل عاملی، صورت گرفته است. ابزار تحقیق، پرسشنامه ۱۷ گویه ای مرجعیت علمی است. پایایی درونی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و همبستگی درون مقیاسی بررسی گردید؛ جهت ارزیابی ساختار عاملی پرسشنامه، از تحلیل مولفه های اصلی و چرخش واریماکس و شاخص کیزر استفاده شد. نتایج: نتایج بررسی روایی و پایایی نشان داد که روایی محتوا و همبستگی درونی گویه های پرسشنامه در سطح قابل پذیرش بودند (۹۴۸/۰=Chronbach’alpha، ۹۰/۰ ³ S-CVI، ۷۸/۰ ³ I-CVI). پس از انجام تحلیل مولفه های اصلی با چرخش واریماکس با توجه به ملاک کیزر و ارزش ویژه، ۳ مولفه مهم("چالش ارتباط علم با تولید و صنعت"، "چالش افزایش توانمندی و پیشرفت در علوم"، و "چالش های فردی، اجتماعی و فرهنگی") استخراج گردید که روی هم ۴۶/۷۰ درصد از واریانس کل را تبیین می کند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، سه مولفه از پرسشنامه مرجعیت علمی استخراج گردید و با توجه به نظر اعضای هیات علمی، توانمندی در پیشرفت علوم و ارتباط نداشتن علم با تولید و صنعت مهم ترین چالش دانشگاه ها در رسیدن به مرجعیت علمی است.

کلیدواژه ها:

Academic authority ، validity and reliability ، principal component analysis ، faculty member. ، مرجعیت علمی ، روایی و پایایی ، تحلیل مولفه های اصلی ، هیات علمی.