شیوه های ترویج عفت از دیدگاه آیات و روایات

این مقاله به بررسی «شیوه های ترویج عفت از دیدگاه آیات و روایات» پرداخته است که با تکیه بر روش «توصیفی- تحلیلی» با هدف اصلی «ترویج عفت در زندگی اسلامی» به انجام رسید. عفاف به معنای پرهیزکاری و پاک دامنی و خودداری از غلبه مطلق شهوت و تمایلات درونی است و در آیات و روایات غالبا در خصوص خودداری از شهوت جنسی و نفسانی به کار رفته است. دین مقدس اسلام بر این مطلب تاکید دارد که افراد برای دوری از گناهان به ویژه مواردی که سبب بی عفتی می شود لازم است که عملا و با رفتارهایی عفت را در خود به وجود بیاورند. از جمله کارهای که دین توصیه کرده برای ترویج عفت به کار ببریم، کنترل نگاه، داشتن تزکیه نفس، روزه گرفتن، حیا داشتن، عبادت نمودن و به خصوص نماز خواندن است. ازدواج نمودن نیز از جمله راه کارهای موثر برای ترویج عفت عملی می باشد. برای ترویج عفت نیازمند اصولی هستیم که فرد با نهادینه سازی آن ها می تواند از عفت برخوردار شود. این اصول عبارتند از داشتن ایمان، غیرت، تقوا، معرفت که فرد با رعایت و توجه آن ها از بی عفتی رهایی پیدا می کند؛ همچنین اگر فرد از فواید عفاف و از مضرات بی عفتی آگاهی داشته باشد به عفاف می رسد. داشتن عزت نفس، تعقل و دور اندیشی نیز در ترویج عفاف موثراند.

کلیدواژه ها:

شیوه ، ترویج ، عفت ، بی عفتی ، آیات ، روایات