مطالعه پاسخ های ایمنی غیراختصاصی و شاخص های آنزیمی همولنف میگوی رودخانه ای شرق (Macrobrachium nipponense) تغذیه شده با سطوح متفاوت آستازانتین جیره غذایی

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرات رنگدانه آستازانتین بر شاخص های ایمنی و آنزیم های همولنف میگوی رودخانه ای شرق (Macrobrachium nipponense) انجام گرفت. در این پژوهش، ۲۲۵ قطعه میگو با وزن متوسط g ۰۵/۰±۴۰/۱ به وسیله پنج تیمار غذایی و سه تکرار با مقادیر مختلف آستازانتین شامل صفر (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و mg/kg ۲۰۰ به مدت زمان هشت هفته، غذادهی گردیدند. در پایان دوره پرورشی، پس از جمع آوری همولنف میگو های مورد مطالعه، شاخص های ایمنی و آنزیم های همولنف نمونه ها به وسیله کیت های آزمایشی، دستگاه خوانشگر الایزا و میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که شاخص های ایمنی غیراختصاصی و آنزیمی همولنف میگوها، تحت تاثیر سطوح مختلف رنگدانه آستازانتین قرار گرفتند (۰۵/۰>P). با افزایش مقادیر آستازانتین جیره غذایی شاخص های شیمیایی آلبومین و پروتئین کل همولنف میگوها، به طور معنی داری افزایش یافت درحالی که میزان کورتیزول از خود کاهش نشان داد (۰۵/۰>P). شاخص های ایمنی سلولی همچون تعداد هموسیت کل، سلول های گرانولار، نیمه گرانولار و هیالین نیز با افزایش آستازانتین جیره، افزایش معنی داری یافتند (۰۵/۰>P). آنزیم های همولنف، همچون لایزوزیم و فنول اکسیداز در تیمارهای حاوی رنگدانه آستازانتین بیشتر از تیمار شاهد بود درحالی که در آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز و لاکتات دهیدروژناز کاهش معنی داری مشاهده گردید (۰۵/۰>P). در نهایت، یافته های به دست آمده از این پژوهش نشان داد که افزایش سطوح آستازانتین جیره غذایی موجب بهبود پاسخ های بیوشیمیایی، ایمنی غیر اختصاصی و شاخص های آنزیمی همولنف میگوی رودخانه ای شرق شد و افزودن میزان mg/kg ۱۵۰ از این رنگدانه به جیره غذایی با هدف بهبود شاخص های اشاره شده در این میگو پیشنهاد گردید.

کلیدواژه ها:

کاروتنوئیدها ، مکمل های غذایی ، همولنف ، ایمنی ، میگوی رودخانه ای شرق