محمدرضا راشد محصل - Member of the Board of Ferdowsi Cultural Institute, Mashhad, Iran

آگاهی ما از فرهنگ­ها و تمدن­های گذشته معمولا از دوره­های تاریخی فراتر نمی­رود؛ ازاین­رو، شگفت نخواهد بود که در ابتدای زندگی برخی ملت­ها، با آراء و عقایدی برخورد کنیم که پیشرفته به نظر می­آید. این، دلیل هوش و ذکاوت برتر آن ملت نیست، بلکه ما از دوره­ای از حیات اجتماعی آن­ها اطلاع داریم که ابتدای تاریخ است و در این دوره است که به نظر می­رسد آن­ها نسبت به هم زمانان خود افکاری پیشرفته­تر و تمدن و فرهنگی مشخص­تر دارند. زندگی قوم ایرانی چنین است. نگارنده در این مقاله می­کوشد از طریق بازیافت نشانه­های مکتب­های فکری و اخلاقی (کیش توتم، نیاپرستی، مهرپرستی و دوگانگی) در حماسه ملی (شاهنامه فردوسی) این فرضیه را اثبات کند.

Ferdowsi’s Shahnameh, ritual signs, Totemism, Atheism, Mithraism, Dualism