نقش محیط های صنعتی مقیاس شهری بر شاخص زندگی ساکنان آن شهرهانمونه موردی: شهر تهران، پهنه غربی پایتخت

با ظهور انقلاب صنعتی و رونق پدیده شهرنشینی، بسیاری مردم از مناطق روستایی به مراکز شهرها با هدف به دست آوردن اشتغال وزندگی بهتر برای خود و خانواده مهاجرت کردند. این سبک از مهاجرت توامان با رشد سریع شهرها و عدم رشد متوازن خدمات و امکاناتشهری همراه شد. این تغییر سبک زندگی و رشد، افزایش مشکلات اجتماعی در نواحی مختلف شهری را بوجود آورد. نواحی سکونتیمجاور صنایع شهری به دلیل مشکلات موجود در این مناطق چندان مورد توجه قشرهای ممتاز و متمول شهری قرار نمی گیرد به همیندلیل امکان تزریق امکانات و سرمایه ها در این مناطق از طرف جامعه شهری وجود ندارد و در این مکان ها اغلب جامعه متوسط و پایینشهری سکنی دارند. هدف پژوهش حاضر تحلیل نقش محیط های صنعتی مقیاس شهری بر شاخص زندگی ساکنان آن شهرها می باشدکه از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش ساکنان محلات واقع در این کاربری ها درشهر تهران بوده نتایج این پژوهش نشان می دهد؛ شاخص های اقتصاد، سلامت، مسکن جز سه شاخص اصلی از لحاظ میزان تاثیرگذاریکیفیت زندگی شهری از اولویت بیشتری نسبت به شاخص های زیرساخت، تفریح و آموزش برخوردارند. همچنین بررسی و تحلیل اطلاعاتو داده های آماری نشان می دهد تاثیر صنعت بر کیفیت زندگی در شهر تهران دارای تاثیر منفی و معناداری می باشد.

کلیدواژه ها:

صنعت ، کیفیت ، کیفیت زندگی