سفر امام حسین(ع) بسوی کربلا با تاکید بر شبهات پیرامون آن

مباحث کلامی در میان علوم اسلامی از اهمیت ویژه ی برخوردار است. بگونه ای که بسیاری از شقاقهای موجود در میان مسلمانان، ریشه در علم کلام دارد. مسئله ی امامت یکی از آنها است که دانشمندان مسلمان نیز بدان اذعان کرده اند. اهل سنت معتقداند که پیامبر(ص) کسی را به عنوان جانشین خود معرفی نکرده و تعیین خلیفه را به مسلمانان واگذار کرده. بر همین اساس، گروهی از صحابه، ابوبکر را به عنوان خلیفه مسلمانان تعیین کردند. این ایده از نظر مسلمانان شیعه مذهب نوعی انحراف از اصول بنیادی محسوب می شود. اهل سنت بعدا برای جلوگیری از تالی فاسد این باور، پذیرفته اند: کسی که، با زور شمشیر زمام امور مسلمین را به دست گیرد، اطاعت از او لازم و قیام علیه او حرام است. اگر چه از شرایط آن برخوردار نباشد. لذا، خلافت از یک مساله بنیادی و اصولی، به مساله ای فقهی تنزل یافت، و مشروعت خلافت به انتخاب مردم احاله شد. انها برای دفاع از انحرافات خلفا بر ضرورت دو اصل(عدالت و اجتهاد) پافشاری کردنده اند. شیعه و عالمان آن در برابر تفکر ذکر شده بر این باورند که: خلافت و جانشینی پیامبر(ص) امر الاهی بوده که تنها با تعیین خداوند و نصب رسول خدا(ص) صورت می گیرد. برهمین اساس، پیامبرا خدا(ص) علی بن ابی طالب ویازده فرزندش را به عنوان خلیفه و امامان امت تعیین کرده است. از نظر شیعه مسئله ی معصومیت جانشین پیامبر(ص) از همیجا ناشی میگردد.

کلیدواژه ها:

امام حسین ، سفر ، کربلا ، شبهات