اثربخشی بازی درمانی گروهی بر اختلالات یادگیری کودکان

سابقه و هدف: با توجه به شیوع اختلالات یادگیری در کودکان و تبدیل شدن آن به اختلال های دیگر در صورت برطرف نشدنآن ؛ هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازی درمانی به روش گروهی بر علائم اختلالات یادگیری بود.مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای و از نوع نیمه تجربی بود. در این پژوهش با روش نمونه گیری خوشه ای ۳۰ نفر انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری شامل سیاهه رفتاری کودک (CBCL)، ماتریس های پیشرونده ریون کودک، فرم گزارش معلم((TRF و یک مصاحبه بالینی با والدین بود. آزمودنی ها طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای که به صورت هفتگی برگزار می شد، در معرض مداخلات بازی درمانی قرار گرفتند. آزمودنی ها در سه مرحله پیش از آغاز مداخله، پس از اتمام مداخله و با فاصله دو ماه از اتمام جلسات به عنوان پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-۱۸ و روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که علائم اختلال یادگیری به گزارش والد و به گزارش معلم در گروه آزمون بازی درمانی گروهی در مقایسه با گروه کنترل در مرحله پس آزمون کاهش معنیداری داشت ( P > (۰/۰۰۱ همچنین بعد از دو ماه پیگیری نتایج هم چنان پابرجا بود.نتیجه گیری: این یافته ها اثربخشی بازی درمانی گروهی را برای کاهش علائم کودکان دارای اختلال یادگیری نشان م یدهد و بر این اساس استفاده از این روش درمانی در مورد این کودکان به درمانگران توصیه می شود.نوع رفتار والدین در برخورد با کودک دارای اختلال بسیار مهم است زیرا تنبیه و تحقیر کودک بویژه در حضور سایرین سبب بروز مشکلات رفتاری دیگری نیز در کودک میشود.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، اختلال ، بازی درمانی.