حسین قربانی زاد شیران - دانشجوی دکتری ، گروه جامعه شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحدخلخال، اردبیل، ایران
صمد عابدینی - استادیار، گروه جامعه شناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال، اردبیل، ایران
صمد رسول زاده - دانشیار، گروه جامعه شناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان شرقی، آذربایجان ، ایران

بیماری های سبک زندگی سالانه ۴۱ میلیون نفر از جمعیت جهان را نابود می کنند؛ سال ۲۰۱۶ در ایران ۸۲% مرگ ومیرها ناشی از این بیماری ها و ۴۳% آن ناشی از بیماری های قلبی عروقی بود؛ بر اساس مطالعات، چهار عامل خطر تغذیه نامناسب، سوءمصرف مواد، بی تحرکی و استرس باعث ناسالم شدن سبک های زندگی و بروز این بیماری ها می گردند. این تحقیق با هدف تبیین آمار بالای بیماری های سبک زندگی در ایران و تدوین مدل راهبردی جهت پیش گیری از آنها انجام گردید. روش: تلفیقی متوالی کمی_کیفی (پیمایش-نظریه بنیاد) بود. ابتدا ۲۲۰ بیمار قلبی عروقی به شیوه در دسترس با پرسشنامه پیمایش و بعد نتایج آن در مصاحبه با ۱۴ خبره منتخب بصورت هدفمند، آسیب شناسی گردید؛ داده های کمی با SPSS-V۲۳ و کیفی با مقایسه مستمر و کدگذاری نظری در قالب پارادایم اشتراوس-کوربین تحلیل گردید. روایی تحقیق با ارجاع یافته ها به داده ها و پایایی آن با ارجاع نتایج به متخصصین تامین شد. یافته ها: کمی: سبک زندگی ۵/۰% از افراد سالم، ۷/۹۲% در وضعیت هشدار و ۸/۶% در وضعیت خطر می باشد(۰۱/۰>P). کیفی: آسیب شناسی سبک های زندگی ایرانیان نشان داد جامعه در برقراری سبک های زندگی سلامت محور در ۱۰ مقوله "تحقیق گری، تعلیم گری، تربیت گری، تبلیغ گری، تامین گری، تسهیل گری، تجویزگری، تحصیل گری، تمکین گری و تضمین گری" واجد نقاط ضعف می باشد که ۸ مورد به ساختارها، ۱ مورد به خانواده ها و ۱ مورد به عوامل انسانی مربوط می باشد. نتیجه گیری: سبک زندگی سلامت محور یک پدیده چندعاملی است و تحقق آن مستلزم توجه توامان به ابعاد ساختاری و عاملیتی آن می باشد. پیشنهاد تحقیق، تشکیل سازمانی مشخص جهت پایش و سنجش سطح سلامت سبک زندگی ایرانیان می باشد.

بیماری های غیرواگیر, بیماری های سبک زندگی, بیماری های قلبی عروقی, سبک زندگی سلامت محور, روش تلفیقی