مجید صفاری نیا - دانشیارگروه روانشناسی دانشگاه پیام نور
وحیده صالح میرحسنی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه حجم کار و کنترل بر کار با تعادل کار زندگی است. روش: جامعه آماری این پژوهش، کلیه مدیران، روسا، سرپرستان، کارشناسان، کارمندان و کارگران گروه صنعتی می­باشد، که نمونه­ای به حجم ۳۳۳ نفر از آن­ها به ­صورت تصادفی طبقه ­ای انتخاب شده­ اند.  ابزار به­ کار برده شده برای سنجش حجم کار، مقیاس ۱۱ آیتمی کوک و روسو،  برای کنترل بر کار، دو مقیاس گانستر و دوایر و جکسون و همکاران، و ابزار سنجش تعادل کار زندگی مقیاس محقق ساخته، ۱۸ آیتمی می ­باشد. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام ­به­ گام استفاده شد. یافته ­ها: نتایج این پژوهش نشان می ­دهد، تعادل کار زندگی همبستگی منفی معناداری با حجم کار و همبستگی مثبت معناداری با کنترل برکار دارد و نتایج تحلیل رگرسیون نشان می­ دهد، حجم کار(با ۴۳/۰- =β)  و کنترل بر کار (با۳۶/۰=β) پیش­بینی کننده معتبری برای تعادل کار زندگی می ­باشد. نتیجه ­گیری: به طور کلی نتایج بدست آمده در این پژوهش، می ­تواند بیانگر این باشد که در جامعه رو به تحول با حجم کار و تقاضای بالا، با بالا بردن کنترل بر کار می ­توان تاثیر حجم کار بر تعادل کار زندگی و پیامدهای آن را تعدیل نمود.

حجم کار, کنترل در کار و تعادل کار زندگی