تعیین نقش خود شناسی انسجامی و رضایت از زندگی در پیش بینی خود دلسوزی کارکنان دانشگاه

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای خودشناسی انسجامی و رضایت از زندگی در پیش بینی خود دلسوزی کارکنان دانشگاه پیام نور انجام شد. جامعه این پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه در سال تحصیلی ۹۹- ۹۸ بودند. از این بین ۸۰ نفر به شیوه سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها خودشناسی انسجامی (واتسون و هارگیس، ۲۰۰۸)، رضایت از زندگی (داینر و همکاران، ۱۹۸۵) و خود دلسوزی (نف، ۲۰۰۳) بود. داده ها با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. یافته ها نشان داد که خودشناسی انسجامی و رضایت از زندگی با خود دلسوزی، دارای همبستگی مثبت هستند. بعلاوه، در بین خود شناسی انسجامی، یکپارچه کردن تجارب گذشته و حال قویترین پیشبین خود دلسوزی است. از این رو لازم است در زمینه های خود دلسوزی و مهربانی افراد را به سمت خود شناسی و رضایت از زندگی سوق داد. از این رو لازم است در زمینه های خود دلسوزی و مهربانی افراد را به سمت خود شناسی و رضایت از زندگی سوق داد.

کلیدواژه ها:

خود شناسی انسجامی ، رضایت از زندگی ، خود دلسوزی ، کارکنان