رابطه برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی با خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی

مقدمه: دانشگاه، سازمانی است که مرکز نشر دانش می باشد. امروزه، با توجه به سرعت بالای تغییر، مفاهیمی مانند برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی افراد نقش کلیدی را در موفقیت دانشگاه ها ایفا می کند. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی با خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی انجام شده است. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ به تعداد ۸۰۵ نفر، که ۲۶۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب رشته تحصیلی و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس محقق ساخته برنامه ریزی آموزشی، مقیاس های استاندارد باورهای هوشی دوپی را و مارینه (۲۰۰۵) و خلاقیت تورنس (۱۹۷۹) استفاده شدند که روایی و پایایی آن ها مورد تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های K-S، رگرسیون و همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته ها: یافته ها حاکی از رابطه مثبت و معنادار برنامه ریزی آموزشی با خلاقیت (۳۸۹/۰) و باورهای هوشی با خلاقیت (۵۱۹/۰) می باشد. همچنین رابطه مولفه های برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی با خلاقیت تایید گردید. مطابق یافته های رگرسیون چند متغیره، مقدار R۲ نشان داد که ۳۶ درصد از تغییرات نمره خلاقیت دانش آموزان توسط برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی تبیین شده است و باورهای هوشی با ضریب بتا ۴۶۲/۰ = β بیشترین تاثیر را بر خلاقیت دانش آموزان دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی و مولفه های آن ها با خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی رابطه مثبت و معناداری دارد و در جهت ارتقا خلاقیت دانش آموزان، بایستی به دو مقوله مهم برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی توجه گردد.

کلیدواژه ها:

Educational Planning ، Intelligence Beliefs ، Creativity ، Students. ، برنامه ریزی آموزشی ، باورهای هوشی ، خلاقیت ، دانشجویان