اثر عصاره دارچین (Cinnamomum zeylanicum) بر تعدیل بیان ناقل های کاتیونی - کلریدی (NKCC۱ و KCC۲) به دنبال سکته مغزی در موش های نر دریافت کننده رژیم پرچرب
محل انتشار: دوماهنامه فیض، دوره: 26، شماره: 5
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 247
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FEYZ-26-5_001
تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1401
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: آثار مثبت دارچین در بهبود پروفایل لیپیدی و اثر آنتی اکسیدانی و حفاظتی آن بر روی بافت عصبی گزارش شده است. در این مطالعه اثر دارچین بر بیان ژن های NKCC۱ وKCC۲ در مدل سکته مغزی موش های صحرایی دریافت کننده رژیم پرچرب مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: ۳۶ سر موش صحرایی به چهار گروه کنترل، مدل (سکته)، دارچین ۱۳۰ و ۲۶۰ میلی گرم تقسیم شدند. تمامی گروه ها به جز گروه کنترل ۸ هفته غذای پرچرب دریافت نمودند و سپس به گروه های دریافت کننده دارچین، به مدت ۶ هفته به ترتیب ۱۳۰ و ۲۶۰ میلی گرم / روزانه دارچین تزریق شد. حیوانات بیهوش شدند و سکته با مدل انسداد شریان مغزی - میانی در آن ها القا گردید. پس از ۱۲ ساعت، حیوانات از نظر شاخص توده بدنی (BMI)، حجم سکته و بیان ژن های NKCC۱ و KCC۲ بررسی شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معناداری ۰/۰۵>P استفاده شد.
نتایج: مصرف رژیم پرچرب باعث افزایش BMI گردید. عصاره دارچین باعث کاهش BMI و کاهش حجم سکته نسبت به گروه مدل شد. کاهش بیان NKCC۱ و افزایش بیانKCC۲ در نیم کره های سکته کرده نسبت به گروه مدل معنی دار بود. دوز پایین عصاره اثر بهتری در کاهش بیان ژن ها داشت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که دارچین به عنوان پیش درمانگر اثرات مفید و کاهنده ای بر BMI و سکته ایسکمیک ناشی از چاقی دارد و با ایجاد تعادل در بیان ژن های KCC۲ وNKCC۱ سبب حفظ هموستاز یون کلر می شود و بنابراین می تواند احتمالا به عنوان یک گزینه مناسب برای پیش درمان سکته مغزی مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
Strokes ، Cinnamon ، Membrane transporters ، Ischemia reperfusion injury ، سکته مغزی ، دارچین ، ناقل های غشایی ، صدمات ایسکمی – خون رسانی مجدد
نویسندگان
پروین حجتی
Department of Physiology, Faculty of Medicine, Zanjan University of Medical Sciences, Zanjan, I.R. Iran.
مهدی رهنما
Islamic Azad University
علی رستمی
Department of Pharmacology, Faculty of Medicine, Zanjan University of Medical Sciences, Zanjan, I.R. Iran.
حسین مصطفوی
Department of Physiology, Faculty of Medicine, Zanjan University of Medical Sciences, Zanjan, I.R. Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :