محمد قبادی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمد جواد وریدی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی وریدی - گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه خصوصیات فیزیکی­شیمیایی و عملکردی فیبرهای غذایی گندم، چغندر­قند و سیب­زمینی بود. بر این اساس، ویژگی­های فیزیکی­شیمیایی شامل رطوبت، پروتئین، چربی، خاکستر، کربوهیدرات ، pH و خصوصیات عملکردی شامل خصوصیات آب­پوشانی، جذب روغن، فعالیت امولسیونی، ترکیبات پلی­فنلی و فعالیت آنتی­اکسیدانی مورد اندازه گیری قرار گرفت. فیبر گندم به طور معنی­دار (۰۵/۰ >P) دارای بیشترین خصوصیت آب­پوشانی (ظرفیت نگهداری آب، ظرفیت جذب آب وخصوصیت تورم) و ظرفیت جذب روغن نسبت به دو نمونه فیبر بود. فیبر چغندرقند به طور معنی دار (۰۵/۰ > P) دارای بیشترین خصوصیت امولسیون­کنندگی و آنتی­اکسیدانی بود. در این مطالعه،  فیبر سیب­زمینی دارای خصوصیات آب­پوشانی و ظرفیت جذب روغن بیشتر در مقایسه با فیبر چغندر قند و خصوصیت امولسیون کنندگی و آنتی­اکسیدانی در مقایسه با فیبر گندم بود. فیبر گندم با دارا بودن خصوصیت آب پوشانی و ظرفیت جذب روغن مناسب می­تواند نقش موثری در کاهش از دست دادن آب در طی مراحل نگهداری و بهبود بافت محصول داشته باشد. فیبر غذایی چغندرقند با دارا بودن خصوصیت امولسیونی و ویژگی آنتی­اکسیدانی مناسب می تواند علاوه بر پایداری ماده غذایی عملکرد مطلوبی در بهبود ارزش تغذیه­ای فرآورده غنی­شده داشته باشد.

خواص فیزیکی شیمیایی, فیبر غذایی, ویژگی های عملکردی