داوود عطائی - گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
خانم دکتر حمیدی - گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
حسن احمدی گاولیقی - گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران

زایلان هسته خرما رقم کبکاب استخراج و با استفاده از دو زایلاناز تجاری به نام پنتوپان منو بی جی و ورون ۱۹۱ آبکافت گردید. نوع و کمیت زایلوالیگوساکاریدهای موجود در دو محلول زایلوالیگوساکاریدی، به وسیله کروماتوگرافی مایعی با کارایی بالا به روش تعویض یونی تعیین گردید. برای سنجش قابلیت هضمی، محلول های زایلوالیگوساکاریدی در معرض محلول هایی شبیه شیره های گوارشی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این زایلوالیگوساکاریدها مقاوم به هضم هستند. همچنین اثر زایلوالیگوساکارید های حاصل، به عنوان منبع کربنی، بر رشد بیفیدوباکتریوم بیفیدوم، در مقایسه با دیگر منابع کربنی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین زایلوالیگوساکاریدهای مورد نظر و منابع کربنی دیگر و گروه کنترل از نظر اثر بر سرعت رشد حداکثر باکتری و دانسیته نوری بعد از ۲۴ ساعت، تفاوت معنی داری وجود دارد اما بین دو زایلوالیگوساکارید حاصل از آنزیم پنتوپان منو بی جی و ورون ۱۹۱ تفاوتی در سطح ۹۵٪ مشاهده نشد. pH محیط های کشت نیز در این فواصل زمانی اندازه گرفته شد. کاهش pH محیط های دارای زایلوالگوساکارید، بیشتر از منابع کربنی دیگر بود که نشان دهنده تولید بیشتر اسیدهای آلی بوده است. در مجموع به دلیل هضم ناپذیری زایلوالیگوساکاریدهای به دست آمده از آبکافت آنزیمی زایلان هسته خرما و اثر مثبت بر رشد بیفیدوباکتریوم بیفیدوم ، می توان خاصیت بالقوه پری بیوتیکی به آنها نسبت داد.

پروبیوتیک, پری بیوتیک, زایلوالیگوساکارید, هسته خرما, هضم پذیری