فرشته براتی احمد آبادی - دانشجوی ارشد تحقیقات آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
مرضیه دهقانی - دانشیار گروه روش ها و برنامه های آموزشی و درسی دانشکده روان شناسی علوم تربیتی، دانشگاه تهران
حدیثه میرزایی - دانشجوی دکتری سنجش واندازه گیری ،دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه تهران
میترا صالحی - دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران

توسعه محله ای در قالب فرآیندی مشارکتی، دموکراتیک و مردم محور، از چندین دهه گذشته به عنوان محور برنامه های توسعه پایدار شهری قرار گرفته است. در دهه های اخیر بسیاری از سازمان ها نهادهای و مدیریت و برنامه ریزی به ترویج نوعی نگرش مشارکتی از طریق تاکید بر اجتماعات محلی به منظور توانمندسازی این اجتماعات روی آورده اند. پژوهش حاضر درمحدوده ی سرای محله شهید دستغیب با رویکرد کیفی و به روش پدیدارشناسی در سطح محله دستغیب واقع درمنطقه نه شهرداری تهران در سال ۱۴۰۰ انجام شده است به دنبال آسیب شناسی تنگناها و پتاسیل های برنامه ریزی محله محور پایدار در سطح محله مورد مطالعه بوده است. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته و تحلیل آنها نیز با استفاده از رویکرد هفت مرحله ای کلایزی انجام شد. تحلیل یافته ها در زمینه میزان تناسب امکانات سرای محله با نیاز شهروندان سه مضمون را نشان داد که عبارتند از: محیط آموزشی، شیوه های آموزشی و شیوه های مالی. همچنین در زمینه میزان تناسب خدمات ارائه شده با توجه به نیاز شهروندان نیز دو مضمون احصاء شد که عبارتند از: رضایتمندی ازخدمات ارائه شده توسط سرای محله، سودمندی سرای محله و همچنین در زمینه ارائه راهکارها برای افزایش کارایی و بهره وری سرای محله شهید دستغیب نیز سه مضمون: توجه مسئولین شهرداری، تعداد و تنوع اساتید و اطلاع رسانی استخراج گردیددر. مجموع با توجه به راهکارهای ارائه شده توسط مراجع کنندگان و مسئوالن سرای محله رعایت این راهکارها میتواند منتج به حداکثر بهره برداری شود.

سرای محله، خدمات، شهروندان، سازمان مردم نهاد، روش پدیدارشناسی.