بهمن اقتداری - کارشناس، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
علی محمد طاهری - کارشناس، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
احمد رزاقیان - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوی

در این تحقیق به مقایسه بین کامپوزیت با زمینه آلیاژ A356 و تقویت شده با ذرات آلومینا با کسرهای حجمی متفاومت ( 20% و 15 و 10 و 5) و آلیاژ A356 که با استفاده از روش ریخته گری گردابی (Stir casting) تهیه شده اند پرداخته شده است. بدین منظور پس از آماده سازی ذوب با استفاده از یک همزن مکانیکی و اعمال فوق ذوب مناسب برای کافی بودن سیالیت ، مذاب به درون یک قالب فلزی ریخته گری گردید. با مطالعه ر روی نمونه ها مشخص شد. که با افزایش جزء حجمی ذرات آلومینا ابتدا استحکام نهایی در دمای اتاق از 211MPa برای الیاژ بدون تقویت کننده تا 311MPa برای کامپوزیت با 15% آلومینا افزایش یافت ولی با افزایش بیشتر تقویت کننده تا 20% ، استحکام به 306MPa کاهش یافت که علت این امر آگلومره شدن ذرات آلومینا و در نتیجه کاهش اثر بخشی افزودن ذرات تقویت کننده تشخیص داده شد، در حالی که داکتیلیتی به صورت پیوسته با افزایش تقویت کننده از 9/8% برای زمینه به 1/44% برای کامپوزیت با 20% درصد حجمی آلومینا کاهش یافت.

کامپوزیت ، آلیاژ A356، ذرات آلومینا، ریخته گری گردابی، استحکام نهایی