مرور ادبی بر آینده پژوهی در معماری (پیشنهاد برای تامین نیازهای اجتماعی مجتمع مسکونی در سال ۲۰۵۰ در ایران)

پیش بینی می شود جمعیت ساکن در شهرها تا سال ۲۰۲۰ به ۸۰ و در سال ۲۰۵۰ به بیش از ۷۰ درصد از جمعیت کل جهان برسد. با توجه به نیازهای ساکنین مجتمع ها در حال حاضر تا آن سال نیازمند به زیرساخت های بیشتر و عمیق تری خواهیم بود. در این میان با توجه به اهمیت پایداری به ویژه پایداری اجتماعی بر اساس تعاریف اصولی پژوهشگران که آن را یکی از نیازهای آینده ساکنین مجتمع های مسکونی به شمار می آورند به بررسی دقیق تر چگونگی تامین این نیازها دست می یابیم. علاوه بر آن، ضرورت های طراحی در ایران به علت افزایش جمعیت و اهمیت مسائل اقتصادی، طراحان را به سمت ساخت بناهای بلندمرتبه با حداکثر استفاده از زمین موجود سوق می دهد. امروزه آینده ثابت نبوده و یک هدف مترک است و دیگر پیش بینی های که از گذشته استنتاج شده باشند قابل اتکا نیستند و ما برای برنامه ریزی و تصمیم گیری های بهتر نیازمند درک و فهم آینده هستیم؛ بنابراین در این پژوهش سعی بر آن است تا با مطالعات مشکلات و چالش های موجود به ضرورت ها، اولویت ها و گرایش های آینده برای طراحی و ساخت و پیش بینی نیازهای آینده بپردازیم و مزیت های طراحی مدولار به عنوان اولویت در طراحی های آینده را برشماریم.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، آینده پژوهی ، معماری سال ۲۰۵۰ ، مسکونی ، طراحی مدولار